Ο πόλεμος είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί στη γη. Στον πόλεμο που τώρα ετοιμάζεται να κάνει η Αμερική με το Ιράκ θα σκοτωθούν πολλοί άνθρωπο και θα μείνουν πολλά παιδιά ορφανά. Θα προκληθούν πολλές αρρώστιες. Θα έπρεπε ο κ. Μπους να δώσει μια ευκαιρία στην ειρήνη.
Αντωνιάδου Άννα (Ε΄ Τάξη)
* * *
Εδώ και λίγο καιρό οι Αμερικάνοι θέλουν να κάνουν πόλεμο στο Ιράκ. Εγώ πιστεύω ότι δεν πρέπει να γίνονται πόλεμοι, γιατί σκοτώνονται πολλοί άνθρωποι, πολλά παιδιά μένουν ορφανά, πολλοί άνθρωποι γίνονται πρόσφυγες, μένουν άστεγοι. Επίσης ο τόπος τους καταστρέφεται και μολύνεται από τη ραδιενέργεια.
Ηλιάδης Κώστας (ΣΤ΄ Τάξη)
* * *
Εγώ είμαι κατά των πολέμων, τους μισώ, γιατί φέρνουν πόνο, ορφάνια, θάνατο. Αν ήταν στο χέρι μου θα έβαζα στη φυλακή όλους όσους τους προκαλούν. Να τώρα κι αυτός ο πόλεμος που ετοιμάζεται να κάνει η Αμερική στο Ιράκ. Είναι άδικος.
Σεμερτζίδου Θοδώρα (ΣΤ΄ Τάξη)
* * *
Οι σκέψεις μου για τον πόλεμο είναι αρνητικές. Γιατί θα πρέπει ν πεθαίνουν τόσοι αθώοι άνθρωποι σε κάθε πόλεμο που γίνεται; Τόσοι νέοι που θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους, αν γίνει πόλεμος – ποιος ξέρει – μπορεί να τη χάσουν. Κάθε άνθρωπος, ακόμη και ο Μπος, θα 'πρεπε να μην επιτρέπει να γίνει πόλεμος!
Παναούση Αικατερίνη (Ε΄ Τάξη)
* * *
Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να χύνεται τόσο αίμα για τα λεφτά! Ο Μπους νοιάζεται μόνο για τα λεφτά; Και όταν γίνεται πόλεμος ή ανακοινώνει έναν πόλεμο, έχει ένα χαμόγελο ως τ' αυτιά του! Ο πόλεμος είναι ένας κακός σπόρος που δεν αφήνει να φυτρώσει η ειρήνη!!!
Σελίδου Χαρούλα (Ε΄ Τάξη)
* * *
Άραγε τι να είναι ο πόλεμος; Πόλεμος σημαίνει θάνατος και μπόλικο αίμα. Αυτό σημαίνει πόλεμος. Όμως δεν είναι μόνο αυτό. Με τον πόλεμο οι άνθρωποι γίνονται πρόσφυγες και αυτό μου προκαλεί πολύ άσχημα συναισθήματα. Πολλά παιδιά μένουν ορφανά. Οι μεγάλοι αυτού του κόσμου, όμως, δεν το καταλαβαίνουν και αυτό είναι πολύ σκληρό.
Βασιλειάδης Άγγελος (ΣΤ΄ Τάξη)
* * *
Ο πόλεμος είναι πάρα πολύ κακό πράγμα. Νεκροί, θύματα, αίματα, και όλα αυτά εξαιτίας του πολέμου. Του πολέμου που γίνεται για λεφτά και για πετρέλαια. Πρέπει να υπάρχει σ' όλο τον κόσμο ειρήνη, γιατί με τον πόλεμο «κερδίζουμε» μόνο καταστροφές.
Παυλίδου Παναγιώτα (Ε΄ Τάξη)
* * *
Εγώ δε θέλω να γίνεται πόλεμος γιατί με τον πόλεμο που γίνεται, κυρίως, για το συμφέρον και για το χρήμα, σκοτώνονται αθώοι άνθρωποι, όπως για παράδειγμα τα παιδιά. χιλιάδες παιδιά μένουν ορφανά. Χιλιάδες οικογένειες χωρίζονται και, ακόμα, χιλιάδες άνθρωποι φεύγουν από την ιερή τους πατρίδα, χωρίς να το θέλουν οι ίδιοι, και οδηγούνται πρόσφυγες στην ξενιτιά. Ο πόλεμος είναι ερείπια και πόνος.
Σιδηρόπουλος Γιώργος (ΣΤ΄ Τάξη)
* * *
Εγώ πιστεύω πως ο πόλεμος σκοτώνει χιλιάδες ανθρώπους και αφήνει ορφανά παιδιά, που δεν έχουν να φάνε. Όλα αυτά γίνονται για το χρήμα και μόνο για το χρήμα.
Γιαπράκης Μάκης (Ε΄ Τάξη)
* * *
Δεν πρέπει να γίνεται πόλεμος, γιατί σκοτώνεται πολύς κόσμος που δε φταίει σε τίποτα. πολλές χώρες κάνουν πόλεμο για να κερδίσουν εδάφη, αλλά δε σκέφτονται τον κόσμο που σκοτώνεται. Με τα όπλα που χρησιμοποιούνται μπορεί να καταστραφεί μια ολόκληρη χώρα.
Παυλίδης Βασίλης (ΣΤ΄ Τάξη)
* * *
Πόλεμος είναι κάτι που δε μου αρέσει ούτε θα μου αρέσει ποτέ. Άδικα σκοτώνονται παιδιά, άλλα μένουν ορφανά και οι μανάδες κλαίνε για τα παιδιά τους που είναι φαντάροι και σκοτώνονται. Σ' όλες τις περιπτώσεις πιστεύω πως ο πόλεμος γίνεται για το χρήμα. Μακάρι να υπήρχε παντού, σ' όλον τον κόσμο, ΕΙΡΗΝΗ!
Σεμερτζίδης Παναγιώτης (ΣΤ΄ Τάξη)
* * *
Ο πόλεμος, το χειρότερο πράγμα, ο σκοτωμός, η λύπη. Τα παιδιά μένουν ορφανά και γίνονται μεγάλες καταστροφές. Ακόμα σκοτώνονται πολλοί αθώοι άνθρωποι και μολύνεται το περιβάλλον από τα πυρηνικά όπλα.
Παπαδόπουλος Κώστας (Ε΄ Τάξη)
* * *
Εγώ ξέρω ότι ο πόλεμος είναι επικίνδυνο και σκληρό πράγμα. Πιστεύω πως αυτός που τον κάνει είναι πολύ κακός άνθρωπος και του αρέσει να βλέπει τον κόσμο να σκοτώνεται και να πονά. Μα κανείς δεν κερδίζει τίποτα από τον πόλεμο. Ίσως όμως, τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, να «κερδίζουν» κάποιοι μόνο τον θάνατο και τίποτε άλλο.
Σαββίδου Έλλη (Ε΄ Τάξη)
* * *
Ο πόλεμος είναι μια φρικτή πράξη που κανένας δε θα ήθελε. Ειδικά τώρα με την Αμερική εναντίον του Ιράκ με τόσους αθώους ανθρώπους να περιμένουν τη συμφορά. Εγώ, όπως και να 'ναι, δε θα τον ήθελα, γιατί σκοτώνει καημένους και κατατρομαγμένους ανθρώπους.
Χαραλαμπίδης Γιάννης (ΣΤ΄ Τάξη)
* * *
Ο πόλεμος είναι πολύ επικίνδυνος για τους ανθρώπους. Πολλοί θα πεθάνουν αν ο κ. Μπους κάνει πόλεμο στο Ιράκ. Θα πεθάνουν πολλά παιδιά.
Φαντίδου Ελένη (Ε΄ Τάξη)
* * *
Οι δικές μου σκέψεις για τον πόλεμο είναι πολύ κακές. Ο πόλεμος είναι το χειρότερο πράγμα στον κόσμο, γιατί σκοτώνονται χιλιάδες άνθρωποι. Φέρνει την καταστροφή. Εκείνοι που κάνουν τον πόλεμο δε σκέφτονται εκείνους που θα πεθάνουν. Σκέφτονται μόνο τους εαυτούς τους.
Ταταρίδου Μιλένα (Ε΄ Τάξη)
* * *
Η γνώμη που έχω για τον πόλεμο δεν είναι καθόλου καλή, γιατί εξαιτίας του πολλά παιδιά μένουν ορφανά και οι γυναίκες χήρες. Όμως δεν είναι μόνο αυτές οι συνέπειες. Πολλά παιδιά γεννιούνται με αρρώστιες από τα πυρηνικά όπλα. Επίσης από τα πυρηνικά μολύνεται και το περιβάλλον.
Παπαδοπούλου Ελένη (ΣΤ΄ Τάξη)
--
Posted By Vassileia to Το χαμομηλάκι at 3/07/2007 07:34:00 μμ
Τετάρτη 7 Μαρτίου 2007
ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
FW: [Το χαμομηλάκι] Όταν μιλούν οι ειδικοί....
«Το καταλληλότερο άτομο να υποστεί ψυχανάλυση είναι κάποιο που ανεξάρτητα από το πόσο ανίκανο είναι τη δεδομένη χρονική στιγμή, είναι, γενικά ή εν δυνάμει, δυνατή προσωπικότητα. Αυτό το άτομο μπορεί να έχει ήδη επιτύχει σημαντικές ικανοποιήσεις- με φίλους, στο γάμο του, στη δουλειά ή μέσω ιδιαίτερων ενδιαφερόντων και χόμπι- αλλά παρόλα αυτά πλήττεται σημαντικά από μακροχρόνια συμπτώματα: κατάθλιψη ή άγχος, σεξουαλική ανικανότητα, ή σωματικά συμπτώματα χωρίς καμία εμφανή σωματική αιτία. Κάποιος μπορεί να βασανίζεται από προσωπικά εθιμοτυπικά ή εξαναγκασμούς ή από επαναλαμβανόμενες σκέψεις τις οποίες δεν γνωρίζει κανείς άλλος. 
Κάποιος άλλος μπορεί να ζει μια καταπιεσμένη ζωή απομόνωσης και μοναξιάς, ανίκανος να νιώσει κοντά σε οποιονδήποτε.
Ένα θύμα παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης μπορεί να υποφέρει από ανικανότητα να εμπιστευθεί τους άλλους. Κάποιοι άνθρωποι αρχίζουν ψυχανάλυση εξαιτίας επαναλαμβανόμενων αποτυχιών στη δουλειά ή στις ερωτικές σχέσεις τους, οι οποίες δεν οφείλονται στην τύχη αλλά σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές. Άλλοι χρειάζονται ψυχανάλυση επειδή ο χαρακτήρας τους ουσιαστικά περιορίζει τις επιλογές τους και τις επιθυμίες τους.» (Αμερικάνικη Ένωση Ψυχαναλυτών)
--
Posted By Vassileia to Το χαμομηλάκι at 3/06/2007 09:04:00 μμ
Η ΦΛΥΑΡΟΥΛΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΤΣΙΡΚΟ
Καλή σας μέρα.
Και τι όμορφη μέρα που είναι πραγματικά σήμερα.
Ένας υπέροχος ολοζώντανος ήλιος έχει ανέβει στον ουρανό σας και φωτίζει ολόκληρη την πόλη που απλώνεται από κάτω μου.
Κάνει αρκετή ζέστη κι όλοι σας κυκλοφορείτε με ελαφρά ρούχα που για να ταιριάζουν με την χαρά του φωτός είναι τα περισσότερα ανοιχτόχρωμα.
Χαρωπά κόκκινα, παιχνιδιάρικα κίτρινα, ανοιχτά γαλάζια και λευκά.
Οι δρόμοι από εδώ ψηλά που βρίσκομαι πετώντας μοιάζουν να είναι στρωμένοι με ένα πολύχρωμο χαλί.
Βλέπω πολλά παιδιά σήμερα στους δρόμους αλλά και πολλούς μεγάλους.
Δεν είναι Κυριακή, είδατε μέχρι και τις ημέρες τις εβδομάδας ξέρω, άρα θα πρέπει να είναι κάποια από τις γιορτές που τις ονομάζεται και αργίες.
Αν θυμάμαι καλά αργία είναι μια μέρα που οι μεγάλοι δεν δουλεύουν και οι μικροί δεν πηγαίνουν σχολείο. Και μιας και το σχολείο σας είναι η δουλειά των μικρών, αργία είναι η ημέρα που δεν δουλεύει κανείς.
Μου αρέσουν οι αργίες, όχι γιατί δεν έχω να κάνω τίποτα, αλλά ακριβώς γιατί μπορώ να κάνω πολλά από αυτά που δεν μπορώ να κάνω τις άλλες μέρες. Για τον ίδιο λόγο νομίζω πως αρέσουν και σε σας.
Για να δούμε ποιόν θα διαλέξουμε σήμερα για να του κάνουμε παρέα στα όσα θα δει και θα μάθει. Νομίζω πως είμαι ήδη πολύ τυχερή.
Ακριβώς από κάτω μου περνάει ένα χαριτωμένο αγοράκι με καστανά μαλλιά και μάτια, γυαλιά και ένα όμορφο κόκκινο φανελάκι πάνω από το τζην παντελόνι του.
Η μητέρα του κι ο πατέρας του τον κρατάνε από τα χέρια καθώς διασχίζουν τον δρόμο. Πάντα πρέπει να περνάτε τους δρόμους σας με τους γονείς σας και πάντα κρατώντας τους σφιχτά από το χέρι.
Έχετε πολλά αυτοκίνητα μιας και δεν έχετε φτερά σαν εμάς για να πηγαινοέρχεστε και τα καημένα είναι φτιαγμένα για να τρέχουν.
Οι οδηγοί τους πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί αλλά το ίδιο προσεκτικοί πρέπει να είμαστε κι εμείς.
Κατεβαίνω χαμηλότερα και κάθομαι απαλά απαλά στον ώμο του μικρού μου φίλου.
Μα ναι !!!!
Είμαι όντως πολύ τυχερή σήμερα.
Οι γονείς του Νικόλα θα τον πάνε για πρώτη φορά στο τσίρκο.
Νοιώθω πόσο χαρούμενος είναι, και άλλο τόσο είμαι κι εγώ. Δεν έχω πάει ούτε κι εγώ ξανά σε ένα τσίρκο κι είμαι ανυπόμονη να δω όλα αυτά που έχω ακούσει από άλλους στο μανιταρένιο μου χωρίο.
Η μητέρα του Νικόλα του μιλάει για τα ζώα που θα δούμε εκεί, μερικά από τα οποία είναι από χώρες τόσο μακρινές όσο περίπου και η δικιά μου. Του εξηγεί πόσο πρέπει να φροντίζουμε και να αγαπάμε τα ζώα ακόμα κι εκείνα που δεν είναι ούτε τόσο όμορφα ούτε τόσο χρήσιμα όσο κάποια άλλα.
Συμφωνώ μαζί της. Κάθε ζώο έχει και αισθήσεις για να νοιώσει τον πόνο –που ποτέ δεν πρέπει να προκαλούμε- αλλά και αισθήματα για να καταλαβαίνει πότε του φερόμαστε καλά και πότε όχι.
Ο μπαμπάς του αναλαμβάνει να του εξηγήσει πως πρέπει να περιμένουν στην ουρά υπομονετικά μέχρι να βγάλουν τα εισιτήρια τους και μέχρι σιγά σιγά οι άνθρωποι του τσίρκου να τους βάλουν στις θέσεις τους.
Του εξηγεί επίσης πως πρέπει να δει όλα αυτά τα θαυμάσια πράγματα που θα δει εκεί χωρίς να κάνει φασαρία και χωρίς να ενοχλεί τους διπλανούς του και πως αν θέλει να ρωτήσει οτιδήποτε να το κάνει αμέσως.
Θυμάστε τι είπαμε για τις ερωτήσεις ; Είναι ο καλύτερος τρόπος να μάθει κανείς κάτι αρκεί να ρωτάει με όμορφο τρόπο.
Αν και καμιά φορά όταν είμαστε με πολύ κόσμο είναι καλύτερα να περιμένουμε και να ρωτήσουμε αυτό που θέλαμε αργότερα. Έτσι θα μπορέσουν να μας εξηγήσουν καλύτερα και δεν θα ενοχλήσουμε πραγματικά κανέναν.
Η διαδρομή για το τσίρκο είναι μικρή και φτάνουμε σύντομα.
Είμαι ενθουσιασμένη.
Μια πελώρια τέντα με τεράστιες λευκές και πράσινες ρίγες υψωνόταν μέχρις εκεί που δύσκολα πια την έβλεπε κανείς. Πρέπει να περιείχε όλα εκείνα τα θαύματα που είχαμε έρθει να δούμε μιας κι όλοι πήγαιναν προς τα εκεί.
Όλος ο χώρος γύρω από την τέντα έμοιαζε με μεγάλο πανηγύρι.
Οι μπαλoνάδες χαμογελούσαν στα παιδιά και έκανα βόλτες πάνω κάτω για να φανούν τα πολύχρωμα μπαλόνια τους από όλες τις πλευρές. Οι κουλουράδες θα πρέπει να είχαν κλείσει την μύτη τους, αλλιώς δεν μπορώ να καταλάβω πως άντεχαν και δεν έτρωγαν μόνοι τους τα μοσχομυρωδάτα τους κουλούρια.
Πολλά παιδάκια γκρίνιαζαν πραγματικά πολύ άσχημα για να κάνουν τους γονείς τους να τους αγοράσουν κάτι από όλα αυτά.
Χαίρομαι γιατί ο μικρός μου φίλος ήταν πολύ ευγενικός όταν ζήτησε ένα ζαχαρωμένο μήλο και χαίρομαι ακόμα περισσότερο που οι γονείς του αναγνωρίζοντας τους καλούς του τρόπους του το πήραν αμέσως.
Ίσως αργότερα όταν το ανοίξει προσεκτικά να πάρω κι εγώ έναν μικρό κόκκο ζάχαρης αλλά πρέπει να θυμηθώ να πλύνω καλά καλά τα δόντια μου το βράδυ στο μανιταροχωριό.Η ζάχαρη είναι πολύ νόστιμη και μου αρέσει όπως σε όλα τα παιδάκια –παιδάκι είμαι κι εγώ- αλλά δεν κάνει να μένει στα δόντια μας.
Κι ο καλύτερος τρόπος να την ευχαριστιόμαστε χωρίς να μας κάνει κανένα κακό στα δοντάκια μας είναι να τα φροντίζουμε καθημερινά.
Ο Νικόλας έχει κάτασπρα δοντάκια κι όμορφο χαμόγελο και πρέπει να ακολουθεί τον κανόνα αυτόν με μεγάλη προσοχή.
Χαίρομαι.
Χαίρομαι επίσης πάρα πολύ για τον καλό χαρακτήρα που έδειξε ο φίλος μου όλη την ώρα –πραγματικά βαρετή- που έπρεπε να περιμένει για να βγάλουν τα εισιτήρια τους, και να μπουν στην μεγάλη τέντα.
Πολλά παιδάκια και αρκετοί μεγάλοι δυστυχώς βιάζονταν, θύμωναν και καμιά φορά έσπρωχναν τους μπροστινούς τους ή γκρίνιαζαν συνεχώς γιατί τους φαινόταν πως όλα γίνονταν πολύ αργά.
Α !! Είναι μεγάλη αγένεια όλα αυτά και δεν μου αρέσουν καθόλου.
Όλα τα πράγματα όταν γίνονται με μια σειρά και με μια τάξη γίνονται πάντα πολύ πολύ καλύτερα και είναι συχνά προτιμότερο να περιμένει κανείς παρά να θέλει να τα κάνει όλα μαζί βιαστικά.
Σκέφτηκα μάλιστα να μαλώσω ένα κοριτσάκι που έλεγε συνεχώς πόσο πολύ βιάζεται αλλά με την ψιλή φωνούλα μου δεν θα με άκουγε.
Ευτυχώς ο μεγάλος κύριος που ήταν μαζί της, ο παππούς της μάλλον, της εξήγησε αυτά που είπα κι εγώ προηγουμένως και η Ελενίτσα, έτσι έλεγαν το κοριτσάκι, σταμάτησε αμέσως.
Μπήκαμε στην πελώρια τέντα και ακολουθήσαμε την ευγενική κυρία με την όμορφη γκρίζα στολή που μας έδειξε τις θέσεις μας.
Ο κόσμος έμπαινε συνέχεια από τις πόρτες τις μεγάλης τέντας και καθόταν στις θέσεις που κύκλωναν έναν μεγάλο άδειο χώρο στο κέντρο της. Σε λίγη ώρα όλες οι θέσεις ήταν γεμάτες.
Κόντευα να τρελαθώ από τη χαρά μου. Ο Νικόλας το ίδιο.
Περίμενα να δω ζώα, ακροβάτες, ταχυδακτυλουργούς, κλόουν, αμαζόνες, ισορροπιστές και όλα εκείνα που είχα ακούσει πως βλέπει κανείς σε ένα τσίρκο.
Μα γιατί δεν αρχίζουν ακόμα ;
Α….να.
Έσβησαν τα φώτα, ξεκινάμε.
Είδα τόσα πολλά εκεί στις 2 ώρες που κράτησε η παράσταση που είναι αδύνατον να σας τα πω όλα. Μερικά όμως ήταν πραγματικά τόσο εντυπωσιακά που δεν μπορώ παρά να σας τα πω όπως ακριβώς θα τα πω και στους άλλους όταν γυρίσω στο χωριουδάκι μου.
Μου άρεσαν πάρα πολύ τα άλογα.
Ήταν πολύ όμορφα με τα χρυσά τους γκέμια και τις αστραφτερές τους σέλες και τόσο μα τόσο καλά εκπαιδευμένα που έφτανε μια απλή λέξη από την κυρία που τα κατεύθυνε για να κάνουν του κόσμου τους όμορφους σχηματισμούς.
Έτρεχαν, σταματούσαν απότομα κι άλλαζαν πορεία, στέκονταν και περπατούσαν μόνο στα πίσω τους πόδια, κουνούσαν το κεφάλι τους σαν να συνομιλούσαν μεταξύ τους, χλιμίντριζαν, έκανα χορευτικές φιγούρες κι ύστερα ξαναέτρεχαν γύρω γύρω για να μπορούν όλοι να τα θαυμάζουν καλύτερα.
Εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα όταν μπήκαν το ένα δίπλα στο άλλο πολύ πολύ κοντά από την άκρη της πίστας μέχρι το κέντρο της κι άρχισαν να τρέχουν με τέτοιο τρόπο που να κρατάνε τον σχηματισμό τους.
Είμαι σίγουρη πως αυτά που ήταν έξω έξω κουράστηκαν αρκετά περισσότερο τρέχοντας για να προλάβουν τα άλλα που ήταν στο κέντρο και που έκανα απλά μικρά βηματάκια.
Από όλα τα ζώα που είδα τα μεγαλύτερα και τα πιο εντυπωσιακά ήταν οι Ελέφαντες. Άκουσα τον πατέρα του Νικόλα να του λέει πως έρχονται από μια μεγάλη χώρα που λέγεται Αφρική και στην οποία κάνει συνέχει πάρα πολύ ζέστη.
Πόσο μεγάλοι ήταν. Ακόμα κι ένα μικρό ελεφαντάκι που έτρεχε κρατώντας με την μεγάλη του μύτη, προβοσκίδα άκουσα πως το λένε, την μητέρα του από την ουρά ήταν σχεδόν τόσο μεγάλο όσο το μικρότερο από τα άλογα που είχαμε δει πιο πριν.
Δεν έτρεχαν γρήγορα τόσο μεγάλοι που ήταν κι ήταν λίγο αστείοι με τα μεγάλα τους αυτιά και τα τεράστια δόντια τους που αν άκουσα σωστά ανάμεσα από τα χειροκροτήματα τα λένε χαυλιόδοντες.
Έκαναν όμως κόλπα που μόνο θαυμάσια μπορώ να τα πω και μου άρεσαν πολύ. Ειδικά όταν ο μεγαλύτερος από αυτούς ανέβηκε σε μια γιγαντιαία μπάλα και την κύλησε με τα πόδια τους χωρίς να πέσει από την μια άκρη της πίστας στην άλλη. Εντυπωσιακό αν σκεφτεί κανείς πόσο μεγάλος ήταν.
Αν τα ζώα έκανα θαυμαστά κόλπα τότε τι να πει κανείς για τους ανθρώπους του τσίρκου. Οι Κλόουν ήταν τόσο αστείοι που πολλές φορές από τα δυνατά του γέλια ο μικρός μου φίλος με έριξε από τον ώμο του.
Έτρεχαν πάνω κάτω, πείραζαν ο ένας τον άλλον, έκαναν πως έπεφταν και χτυπούσαν πλησίαζαν τα παιδιά στις πρώτες θέσεις και τα έκαναν να γελούν.
Κάθε ένας από αυτούς φορούσε πολύ αστεία πολύχρωμα ρούχα και τεράστια παπούτσια πολλές φορές παράταιρα μεταξύ τους.
Όλοι είχαν τα πρόσωπα τους βαμμένα με λαμπερά χρώματα και όλοι μα όλοι έδειχνα να το ευχαριστιούνται τόσο μα τόσο πολύ. Οι ακροβάτες με τρόμαξαν λίγο τόσο ψηλά που βρίσκονταν.
Ακόμα κι εγώ που έχω φτερά και μπορώ να πετάω πολλές φορές φοβάμαι τόσο ψηλά. Εκείνοι όμως έμοιαζαν να είναι γεννημένοι πάνω στις κούνιες που ήταν κρεμασμένες από την οροφή της τεράστιας τέντας και που είμαι σίγουρη πως τις λένε αιώρες.
Το άκουσα από τον παππού της Ελενίτσας που είχε καθίσει δίπλα μας. Ένα πράγμα που πρέπει να θυμάμαι και που το άκουσα κι αυτό από τον παππού της Ελενίτσας είναι πως όλα αυτά που κάνουν οι ακροβάτες και οι ισορροπιστές δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολα όσο κι αν φαίνονται πως είναι.
Αυτοί οι άνθρωποι έχουν αφιερώσει πολλές ώρες για να μάθουν να κάνουν όλα αυτά που τους βλέπουμε να κάνουν και τα έχουν μάθει από μεγαλύτερους και εμπειρότερους από αυτούς.
Ποτέ, μα ποτέ δεν πρέπει να ξεγελιόμαστε και να νομίζουμε πως μπορούμε έτσι απλά να τα κάνουμε κι εμείς κι αν δοκιμάσουμε το πιο πιθανό είναι να χτυπήσουμε και μάλιστα πολύ. Θα πρέπει να το θυμάμαι αυτό κι ελπίζω να το θυμάται καλά και η Ελενίτσα που την είδα πολύ ενθουσιασμένη.
Όταν βγήκαμε από την τέντα είχα τόσο πολλά να πω στους άλλους στο μανιταροχωριό που βιαζόμουν να φύγω.
Έμεινα όμως λίγο παραπάνω για να ευχαριστήσω τον μικρό μου φίλο για την ευκαιρία που μου έδωσε να δω όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα.
Και ξέρετε κάτι ;
Μου άρεσε πάρα πολύ που και ο ίδιος ο Νικόλας ευχαρίστησε πρώτα τους γονείς του που τον πήγαν στο τσίρκο και αμέσως μετά άρχισε να τους ρωτάει όλα εκείνα που ήθελε από ώρα να ρωτήσει για όσο είχε δει.
Το βράδυ στο χωριό όλοι με άκουγαν με προσοχή.
Είχα ενθουσιαστεί τόσο πολύ με όλα εκείνα τα χρώματα, τα σχήματα και τις κινήσεις που πρέπει να μιλούσα ασταμάτητα για πολύ ώρα.
Είμαι σίγουρη πως δεν τους πείραξε και πολύ μιας και όλοι στο τέλος της διήγησης μου δήλωσαν πως με την πρώτη ευκαιρία θα πάνε κι εκείνοι να δουν από κοντά αυτό το τόσο υπέροχο θέαμα.
Πάντως, κανείς από εμάς όσο κι αν το σκεφτήκαμε, όσο κι αν βασανίσαμε το μικρό μας μυαλό, δεν μπόρεσε να καταλάβει πως χώρεσε ολόκληρος λαγός σε ένα τόσο δα καπέλο.
Δημήτρης Μπαλτάς
--
Posted By hamomilaki ♀ to Το χαμομηλάκι at 3/06/2007 07:59:00 μμ
ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ (μέρος 6)
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΤΕ ΑΛΛΑΓΗ
Υπάρχουν άνθρωποι στην κοινότητά σας οι οποίοι δεν άκουσαν ποτέ τις εκφραζόμενες εδώ ιδέες. Είναι η ώρα να τις ακούσουν, δε συμφωνείτε;
Μπορείτε να βοηθήσετε να σπαρθούν οι σπόροι μίας νέας γενεάς που να ενδιαφέρεται και να συνεργάζεται περισσότερο και να είναι λιγότερο βίαιη αν μοιραστείτε αυτές τις 
πληροφορίες με άλλους—φίλους, συναδέλφους, γείτονες, γονείς των φίλων των παιδιών σας, κοινοτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες, τους δασκάλους των παιδιών σας, τοπικές και κρατικές εκπαιδευτικές αρχές και με τους κυβερνητικούς σας εκπροσώπους. Πιστεύουμε ότι ο καθένας πρέπει να ακούσει αυτό το μήνυμα.
Γνωρίζουμε ότι μερικοί άνθρωποι στην κοινότητά σας θα απορρίψουν τα συμπεράσματά μας για τους κινδύνους του δαρμού. Μερικοί θα αρνηθούν να το σκεφτούν ή ίσως και να ενοχληθούν ή να γίνουν εχθρικοί διότι αυτή η πληροφόρηση τους κάνει να αισθάνονται υπερβολικά αμήχανα. Αυτό δε μας απογοητεύει. Δεν πρέπει να απογοητεύει και εσάς. Υπάρχουν άλλοι που θέλουν να μάθουν γιατί η παλιά οικεία μέθοδος κοινωνικοποίησης παιδιών είναι τόσο λίγο αποτελεσματική.
Επίσης, υπάρχουν και εκείνοι οι οποίοι ήδη μεγαλώνουν τα παιδιά τους χωρίς βία αλλά χρειάζονται την επιβεβαίωση ότι πράττουν σωστά. Ο ρόλος σας είναι να πλησιάσετε αυτούς τους ανθρώπους και να τους αναφέρετε ό,τι γνωρίζετε για το θέμα. Δώστε τους ένα αντίγραφο του 'Καθαρές Κουβέντες'. Και μιλήστε τους για την ιστοσελίδα μας, "Project NoSpank" at http://nospank.net/index.html όπου μπορούν να μάθουν τους 1001 λόγους αποχής από το δαρμό.
Έχουμε την πεποίθηση ότι σύντομα κάποια μέρα η πολιτισμένη ανθρωπότητα θα κοιτάζει πίσω με έκπληξη και λύπη τον καιρό που οι άνθρωποι πίστευαν ότι κάνει καλό στα παιδιά ο δαρμός
--
Posted By hamomilaki ♀ to Το χαμομηλάκι at 3/05/2007 09:06:00 μμ
Συνέδριο για την αντιμετώπιση της Σεξουαλικής Κακοποίησης
Από το σημερινό φύλλο της Ελευθεροτυπίας, Δευτέρα 5 Μαρτίου 2007
Σεξουαλική κακοποίηση
*Τριήμερο συνέδριο για την αντιμετώπιση της Σεξουαλικής Κακοποίησης πραγματοποιείται από 16-18 Μαρτίου στο Αμφιθέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ενωσης, Μασσαλίας 22, στο Κολωνάκι.
Πρόκειται για μια διεπιστημονική προσπάθεια ευαισθητοποίησης του κοινού και της πολιτείας, ώστε να αυξηθούν τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία από τη σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών, των γυναικών αλλά και των αντρών, αφού ο κύκλος της σεξουαλικής κακοποίησης είναι ένα φαινόμενο που μας αφορά όλους. Τα θέματα του συνεδρίου είναι: η Παιδική σεξουαλική κακοποίηση, η Θεραπευτική αντιμετώπιση του τραύματος από σεξουαλική κακοποίηση, οι Νομικές προσεγγίσεις στις πολύπλοκες όψεις του θέματος, το Trafficking, η Σεξουαλική παρενόχληση, ο Βιασμός, η Συντροφική βία, η Παιδική πορνογραφία στο Διαδίκτυο κ.ά.
Περίπου 80 ομιλητές -ειδικοί επιστήμονες και καθηγητές- από τους χώρους της Νομικής, της Εγκληματολογίας, της Ψυχιατρικής, της Παιδοψυχιατρικής, της Ψυχολογίας, της Κοινωνιολογίας, καθώς και αστυνομικοί, κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχοθεραπευτές θα μιλήσουν για τις διάφορες όψεις του φαινομένου αυτού. Πληροφορίες: κ. Τσιλιάκου, 6947/846861, 210-7290496
--
Posted By Γιωργος_Κ to Το χαμομηλάκι at 3/05/2007 02:19:00 μμ
ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ (μέρος 5)
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
Ε:Ουσιαστικά τι κοινό έχουν όλοι οι νεαροί παραβάτες;
A: Τους μεγάλωσαν άνθρωποι οι οποίοι τους έδερναν.
Ε: Τι κοινό χαρακτηριστικό είχαν οι παιδικές ηλικίες του Χίτλερ, Στάλιν, Πωλ Ποτ, Σαντάμ Χουσείν και Τσαρλς Μάνσον;
A: Ο καθένας τους είχε υποστεί ως παιδί αμείλικτη, σοβαρή, σωματική τιμωρία.
Ε: Τι κοινό έχουν όλοι οι φυλακισμένοι κατά συρροή δολοφόνοι;
A: Πληθώρα επεισοδίων δαρμού κατά την παιδική τους ηλικία
Ε: Τι κοινό έχουν οι βιαστές, τρομοκράτες, βασανιστές, κατά συρροή δολοφόνοι, μαζικοί δολοφόνοι, καμικάζι, απαγωγείς παιδιών, ελεύθεροι σκοπευτές, δολοφόνοι, κακοποιοί, βάνδαλοι, δράστες συζυγικής κακοποίησης και αυτοί που καταδιώκουν;
A: Βίαιη ανατροφή.
Ε: Ποιο παιδί δεν πρόκειται ποτέ να γίνει μέλος παρέας εγκληματιών;A: Εκείνο το παιδί που μεγαλώνει σε μία περιποιητική, προσεχτική, υποστηρικτική οικογένεια που δε χρησιμοποιεί το δαρμό.
Ε: Τι πρέπει να κάνεις για να μετατρέψεις ένα φιλικό κουτάβι σε κακό σκυλί φύλακα;A: Περιόρισε την κίνησή του και να το χτυπάς συχνά.
--
Posted By hamomilaki ♀ to Το χαμομηλάκι at 3/05/2007 01:00:00 μμ
ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ (μέρος 4)
Δαρμός και Εγκεφαλική Ανάπτυξη
Στην πρώιμη παιδική ηλικία, ο εγκέφαλος αναπτύσσεται ταχύτερα από οποιοδήποτε άλλο όργανο στο σώμα. Στην ηλικία των 5, ο εγκέφαλος πλησιάζει περίπου το 90% του ενήλικου βάρους του, και στα 7, έχει ωριμάσει πλήρως. Αυτό κάνει την παιδική ηλικία μία πολύ ευαίσθητη και κρίσιμη περίοδο για την εγκεφαλική ανάπτυξη.
Το σχετικό με τον πόνο και το φόβο στρες που προκαλείται από το δαρμό μπορεί να επιδράσει αρνητικά στην ανάπτυξη και λειτουργία του παιδικού εγκεφάλου. Είναι ακριβώς κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου της μεγάλης πλαστικότητας και του τρωτού του εγκεφάλου, που πολλά παιδιά υπόκεινται σε σωματική τιμωρία. Η επίπτωση μπορεί να είναι ο εκτροχιασμός της φυσιολογικής, υγιούς εγκεφαλικής ωρίμανσης με αποτέλεσμα τις μη αναστρέψιμες ανωμαλίες για την υπόλοιπη ζωή.
Σύμφωνα με τον ερευνητή Dr. Martin Teicher του McLean Hospital, Belmont, Massachusetts, «Γνωρίζουμε ότι ένα ζώο που εκτίθεται σε στρες και παραμέληση στην πρώιμη παιδική ηλικία αναπτύσσει έναν νευρώδη εγκέφαλο για να βιώνει φόβο, άγχος και στρες. Νομίζουμε ότι το ίδιο ισχύει και για τους ανθρώπους,» ( "Child Abuse Changes the Developing Brain," Yahoo! News, Dec. 29, 2000).
Στο άρθρο του Teicher, "The Neurobiology of Child Abuse," Scientific American, March 2002, έγραψε, «Νέες μελέτες εγκεφαλικής απεικόνισης και άλλα πειράματα έχουν δείξει ότι η παιδική κακοποίηση μπορεί να προκαλέσει μόνιμη βλάβη στη νευρωνική δομή και λειτουργία του ίδιου του αναπτυσσόμενου εγκεφάλου. Αυτό το σκληρό αποτέλεσμα προτείνει, ότι πρέπει να καταβληθεί πολύ περισσότερη προσπάθεια, για να προληφθεί η παιδική κακοποίηση και παραμέληση πριν προκαλέσει αμετάκλητη βλάβη σε χιλιάδες νεαρά θύματα (σελ.70)…Η κοινωνία θερίζει αυτό που σπέρνει με τον τρόπο που ανατρέφει τα παιδιά (σελ.75).»Κανένας υπεύθυνος γονέας δεν θα διακινδυνεύσει σκόπιμα την κανονική εγκεφαλική ανάπτυξη του παιδιού του, ωστόσο αυτό ακριβώς κάνουν άθελά τους αυτοί που δέρνουν.
ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ
«Κάθε μορφή σωματικής τιμωρίας ή 'δαρμού' είναι μία βίαιη επίθεση στην ακεραιότητα μίας άλλης ανθρώπινης ύπαρξης. Η επίπτωση παραμένει για πάντα στο θύμα και γίνεται ένα αντιπαθές κομμάτι της προσωπικότητάς του-της –μία βαριά ματαίωση που καταλήγει σε μία εχθρότητα η οποία θα αναζητά έκφραση στη μετέπειτα ζωή σε βίαιες πράξεις εναντίον άλλων. Όσο νωρίτερα αντιληφθούμε ότι η αγάπη και η ευγένεια είναι τα μοναδικά μέσα για την επιθυμητή από τα παιδιά συμπεριφορά, τόσο καλύτερα. Ιδιαίτερα το παιδί, μαθαίνει να γίνεται το είδος ανθρώπου το οποίο έχει βιώσει. Αυτό πρέπει να κατανοηθεί πλήρως από όλους τους φροντιστές.» Ashley Montagu, Anthropologist
«Η σωματική τιμωρία των παιδιών στην πραγματικότητα παρεμβαίνει στη διαδικασία της μάθησης και στην ευνοϊκή ανάπτυξη κοινωνικά υπεύθυνων ενηλίκων. Αισθανόμαστε ότι είναι σημαντικό για τους εργαζόμενους δημόσιας υγείας, δασκάλους, και άλλους σχετικούς με τη συναισθηματική και σωματική υγεία παιδιών και νέων να υποστηρίξουν την υιοθέτηση εναλλακτικών μεθόδων για την επίτευξη του αυτοελέγχου 8
και της υπεύθυνης συμπεριφοράς σε παιδιά και εφήβους.» Dr. Daniel F. Whiteside, Assistant Surgeon General, Department of Health & Human Services (Administration of President Ronald Reagan)
« Τα μέτρα τιμωρίας είτε εφαρμοσμένα από την αστυνομία, τους δασκάλους, συζύγους ή γονείς έχουν γνωστές βέβαιες επιπτώσεις: (1)απόδραση-η εκπαίδευση έχει το δικό της όνομα για αυτή:σκασιαρχείο, (2)αντεπίθεση-βανδαλισμός στα σχολεία και επιθέσεις στους δασκάλους, (3)απάθεια-μία αποχώρηση με σκυθρωπή απραξία. Όσο πιο βίαιη η τιμωρία, τόσο πιο σοβαρά τα παράγωγα.» B. F. Skinner, Ph.D., author, Professor of Psychology, Harvard
«Η σωματική τιμωρία διδάσκει στα παιδιά να αποδέχονται και να ανέχονται την επίθεση. Πάντα εμφανίζεται διακριτικά στις ρίζες της εφηβικής και ενήλικης επιθετικότητας, ιδιαίτερα σε εκείνες τις εκδηλώσεις που παίρνουν μία αντικοινωνική μορφή όπως η παραβατικότητα και η εγκληματικότητα.» Philip Greven, Professor of History, Rutgers University
« Υπήρξα πάντα υποστηρικτής της πλήρους κατάργησης της σωματικής τιμωρίας και πιστεύω ότι η σχέση της με την πορνογραφία η οποία είναι τόσο ανατολικής προέλευσης έχει τις ρίζες της στην παράδοσή μας να δέρνουμε τα παιδιά.» Gordon Moyes, D. D., Pastor, Uniting Church, Superintendent of the Wesley Central Mission, Sydney, Australia
«Η 'θρησκευτική διαφωνία'- κράχτης για την υποστήριξη της σωματικής τιμωρίας στηρίχτηκε πάνω σε λίγα μεμονωμένα άρθρα από το Βιβλίο των Παροιμιών. Χρησιμοποιώντας το ίδιο είδος επιλεκτικής ανάγνωσης, μπορεί κάποιος με την ίδια ευκολία να αναφέρει τη Βίβλο ως αυθεντία της πρακτικής της δουλείας, της αυστηρής καταστολής γυναικών, πολυγαμίας, αιμομιξίας και βρεφοκτονίας. Μου φαίνεται πως η κτηνώδης και εκδικητική πρακτική της σωματικής τιμωρίας δεν μπορεί να συμβιβαστεί με τα μεγαλύτερα θέματα της Καινής Διαθήκης όπου διδάσκεται η αγάπη και η συγχώρεση και ο σεβασμός στην παιδική ομορφιά και αξιοπρέπεια, και όπου η βία και η ανταπόδοση ως τρόποι επίλυσης ανθρώπινων συγκρούσεων υπερ-απορρίπτονται .» Thomas E. Sagendorf, United Methodist Pastor, Toledo, Ohio
«Η ανάπτυξη του αυτο-ελέγχου, τον οποίο αποκαλούμε συνείδηση, προκύπτει από την κατάλληλη αλληλεπίδραση των παιδιών με τους φροντιστές τους. Η παιδική εμπειρία αγάπης και σεβασμού ευνοεί την ανάπτυξη της συνείδησης, ενώ η εμπειρία φόβου ή πόνου εμποδίζει αυτή την ανάπτυξη. Πρέπει να δοθεί ένα τέλος στη σωματική τιμωρία αν η κοινωνία μας πρόκειται να γίνει μία η οποία θα κυβερνάται από τη συνείδηση και τον αυτο-έλεγχο παρά από τα αντίθετά τους.» H. Patrick Stern, M.D., Asst. Prof. of Pediatrics, Psychiatry and Behavioral Pediatrics, University of Arkansas for Medical Sciences.
«Η επιβολή πόνου και ταλαιπωρίας, όσο μικρή και να είναι, δεν είναι η επιθυμητή μέθοδος επικοινωνίας με τα παιδιά.» American Medical Association, House of Delegates, 1985
«Η δουλική πειθαρχία δημιουργεί δουλικό χαρακτήρα Τα χτυπήματα, και όλα τα άλλα είδη δουλικών και σωματικών τιμωριών, δεν ταιριάζουν ως τρόπος πειθαρχίας στην εκπαίδευση εκείνων που θα γίνονταν σοφοί, καλοί, και άδολοι άνθρωποι.» John Locke, 1632-1704, "Some Thoughts Concerning Education," 1692
«Μη μαλώνετε βιαστικά το μαθητή, διότι θα αμβλύνετε το πνεύμα του και θα αποθαρρύνετε την επιμέλειά του, αλλά να τον νουθετείτε ευγενικά, και με αυτό τον τρόπο θα γίνει πρόθυμος να διορθωθεί και χαρούμενος να συνεχίσει με αγάπη και ελπίδα για μάθηση…Αφήστε το δάσκαλο να πει, 'Εδώ τα πας καλά.' Διότι σας διαβεβαιώνω ότι δεν υπάρχει καλύτερη ακονόπετρα να ακονίσει ένα καλό πνεύμα και να ενθαρρύνει την αγάπη για τη μάθηση από τον έπαινό του…Κατά τη γνώμη μου, η αγάπη είναι πιο αρμοστή από το φόβο, η ευγένεια καλύτερη από το χτύπημα, για να ανατραφεί σωστά ένα παιδί με μάθηση.» Roger Ascham, (Tutor to Queen Elizabeth I), The Schoolmaster, England, published circa 1568
«Τα παιδιά πρέπει να οδηγούνται σε έντιμες πρακτικές με τις έννοιες της ενθάρρυνσης και της αιτιολόγησης, και σίγουρα όχι με χτυπήματα και αρρωστημένη μεταχείριση.» Plutarch, circa 46-120 A.D., "The Education of Children," Vol. I, Moralia, Ancient Greece
«Είναι μία απεχθής και δουλική πρακτική…Όταν δέρνονται τα παιδιά, ο πόνος και ο φόβος επιφέρουν συχνά το αποτέλεσμα το οποίο δεν είναι ευχάριστο για να το πουν και το οποίο μετέπειτα τείνει να είναι πηγή ντροπής, ντροπή η οποία παραλύει και καταπιέζει το μυαλό και οδηγεί το παιδί να αποφεύγει το φως της ημέρας και να σιχαίνεται το φως…Δε θα δώσω άλλο χρόνο σ'αυτό το θέμα. Γνωρίζουμε ήδη αρκετά γι'αυτό.» Quintilian, circa 35-95 A.D., Institutes of Oratory, Ancient Rome
--
Posted By hamomilaki ♀ to Το χαμομηλάκι at 3/05/2007 12:33:00 μμ
http://hamomilaki.blogspot.com/
Στις 100 μέρες ζωής της συντροφιάς μας 10.000 επισκέψεις... Ναι υπάρχει ελπίδα !!
Αγαπημένες φίλες, Αγαπημένοι φίλοι
Όταν στις 26 Νοεμβρίου του 2006 εμείς, Η Συντροφιά του Χαμομηλιού, ανοίξαμε αυτή τη σελίδα, δεν περιμέναμε τόση ανταπόκριση, τόσο ενθουσιασμό από σας. Η σελίδα μας βήμα - βήμα και δειλά στο ξεκίνημά της, δημιουργήθηκε γιατί υπήρχε η Ελπίδα ότι κάποιοι, έστω και λίγοι θα μας ακούσουν. Θα ακούσουν όχι εμάς, αλλά αυτά που μεταφέρουμε, δικά μας ή έγκυρα δημοσιεύματα ειδικών πάνω στο φλέγων, κυριολεκτικά, πρόβλημα της κακοποίησης των παιδιών.
Η Σελίδα μας έχει την τύχη να γνωρίζει περίπτωση σοβαρής σεξουαλικής κακοποίησης μικρού παιδιού, και οι σιωπηρές καυγές του κάθε τόσο αποτυπώνονται.
Είναι αφιερωμένη στο παιδάκι αυτό που αντιπροσωπεύει τα εκατομμύρια των αθώων παιδιών που καθημερινά και ποικιλότροπα κακοποιούνται από "λύκους" που σε μεγάλο ποσοστό δρουν ανενόχλητα.
Είναι αφιερωμένη
στους αληθινούς Ανθρώπους
που σαν Άγγελοι
ανοίγουν τις φτερούγες τους
για να ζεστάνουν
τις παγωμένες από τη φρίκη ψυχούλες,
που χαρίζουν με την Αγάπη τους
γαλήνη,
ήρεμο ύπνο,
χαρά,
αίσθημα ασφάλειας,
στα Χαμομηλάκια
όλου του κόσμου.
Στους Ανθρώπους
με ψυχή λιονταριού
με φτερά Αετού.
Αφιερωμένη και σε σας, που με τις επισκέψεις σας δίνετε δύναμη στη Συντροφιά μας να συνεχίσει το έργο της. Η παρουσία σας μας δίνει τη βεβαιότητα πια ότι θα γίνουμε στρατός, στρατός νικηφόρος που θα πετύχει το στόχο του, που θα κατορθώσει,
ΕΝΑ
ΕΣΤΩ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ
ΝΑ ΓΛΙΤΩΣΕΙ
ΑΠΟ ΟΡΕΞΕΙΣ ΑΠΑΝΘΡΩΠΕΣ, ΚΤΗΝΩΔΕΙΣ,
ΑΠΟ ΔΑΡΜΟΥΣ ΑΝΕΛΕΗΤΟΥΣ
Να είστε πάντα καλά
και ευτυχισμένοι
Η ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΤΟΥ ΧΑΜΟΜΗΛΙΟΥ
--
Posted By Melissa to Το χαμομηλάκι at 3/05/2007 10:33:00 πμ
Όταν μιλούν οι ειδικοί....
«Στην πραγματικότητα δεν είμαι καθόλου άνθρωπος των επιστημών, ούτε παρατηρητής, ούτε πειραματιστής, ούτε διανοούμενος. Είμαι εκ φύσεως κατακτητής- ένας άνθρωπος της περιπέτειας αν θέλετε- με όλη την περιέργεια, την τόλμη και το κουράγιο που χαρακτηρίζουν έναν τέτοιο άνθρωπο». (Φρόιντ, επιστολή προς τον Wilhelm Fliess , 1 Φεβ. 1900)
«Μέχρι τη δεκαετία του '50 και '60, η προειδοποίηση του δασκάλου είχε πνιγεί σε έναν ορυμαγδό ενθουσιασμένων φωνών. Οι ψυχαναλυτές και οι ψυχίατροι, όπως ισχυρίζονταν, μπορούσαν να θεραπεύσουν ακόμα και τη σχιζοφρένεια, την πιο φοβερή πνευματική ασθένεια όλων των εποχών, και μπορούσαν να το κάνουν απλά συζητώντας με τους ασθενείς τους» ( Dolnick , 12)
«Το καταλληλότερο άτομο να υποστεί ψυχανάλυση είναι κάποιο που ανεξάρτητα από το πόσο ανίκανο είναι τη δεδομένη χρονική στιγμή, είναι, γενικά ή εν δυνάμει, δυνατή προσωπικότητα. Αυτό το άτομο μπορεί να έχει ήδη επιτύχει σημαντικές ικανοποιήσεις- με φίλους, στο γάμο του, στη δουλειά ή μέσω ιδιαίτερων ενδιαφερόντων και χόμπι- αλλά παρόλα αυτά πλήττεται σημαντικά από μακροχρόνια συμπτώματα: κατάθλιψη ή άγχος, σεξουαλική ανικανότητα, ή σωματικά συμπτώματα χωρίς καμία εμφανή σωματική αιτία. Κάποιος μπορεί να βασανίζεται από προσωπικά εθιμοτυπικά ή εξαναγκασμούς ή από επαναλαμβανόμενες σκέψεις τις οποίες δεν γνωρίζει κανείς άλλος. Κάποιος άλλος μπορεί να ζει μια καταπιεσμένη ζωή απομόνωσης και μοναξιάς, ανίκανος να νιώσει κοντά σε οποιονδήποτε.
Ένα θύμα παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης μπορεί να υποφέρει από ανικανότητα να εμπιστευθεί τους άλλους. Κάποιοι άνθρωποι αρχίζουν ψυχανάλυση εξαιτίας επαναλαμβανόμενων αποτυχιών στη δουλειά ή στις ερωτικές σχέσεις τους, οι οποίες δεν οφείλονται στην τύχη αλλά σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές. Άλλοι χρειάζονται ψυχανάλυση επειδή ο χαρακτήρας τους ουσιαστικά περιορίζει τις επιλογές τους και τις επιθυμίες τους.» (Αμερικάνικη Ένωση Ψυχαναλυτών)
--
Posted By Vassileia to Το χαμομηλάκι at 3/06/2007 09:04:00 μμ
Η ΦΛΥΑΡΟΥΛΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΤΣΙΡΚΟ
Καλή σας μέρα.
Και τι όμορφη μέρα που είναι πραγματικά σήμερα.
Ένας υπέροχος ολοζώντανος ήλιος έχει ανέβει στον ουρανό σας και φωτίζει ολόκληρη την πόλη που απλώνεται από κάτω μου.
Κάνει αρκετή ζέστη κι όλοι σας κυκλοφορείτε με ελαφρά ρούχα που για να ταιριάζουν με την χαρά του φωτός είναι τα περισσότερα ανοιχτόχρωμα.
Χαρωπά κόκκινα, παιχνιδιάρικα κίτρινα, ανοιχτά γαλάζια και λευκά.
Οι δρόμοι από εδώ ψηλά που βρίσκομαι πετώντας μοιάζουν να είναι στρωμένοι με ένα πολύχρωμο χαλί.
Βλέπω πολλά παιδιά σήμερα στους δρόμους αλλά και πολλούς μεγάλους.
Δεν είναι Κυριακή, είδατε μέχρι και τις ημέρες τις εβδομάδας ξέρω, άρα θα πρέπει να είναι κάποια από τις γιορτές που τις ονομάζεται και αργίες.
Αν θυμάμαι καλά αργία είναι μια μέρα που οι μεγάλοι δεν δουλεύουν και οι μικροί δεν πηγαίνουν σχολείο. Και μιας και το σχολείο σας είναι η δουλειά των μικρών, αργία είναι η ημέρα που δεν δουλεύει κανείς.
Μου αρέσουν οι αργίες, όχι γιατί δεν έχω να κάνω τίποτα, αλλά ακριβώς γιατί μπορώ να κάνω πολλά από αυτά που δεν μπορώ να κάνω τις άλλες μέρες. Για τον ίδιο λόγο νομίζω πως αρέσουν και σε σας.
Για να δούμε ποιόν θα διαλέξουμε σήμερα για να του κάνουμε παρέα στα όσα θα δει και θα μάθει. Νομίζω πως είμαι ήδη πολύ τυχερή.
Ακριβώς από κάτω μου περνάει ένα χαριτωμένο αγοράκι με καστανά μαλλιά και μάτια, γυαλιά και ένα όμορφο κόκκινο φανελάκι πάνω από το τζην παντελόνι του.
Η μητέρα του κι ο πατέρας του τον κρατάνε από τα χέρια καθώς διασχίζουν τον δρόμο. Πάντα πρέπει να περνάτε τους δρόμους σας με τους γονείς σας και πάντα κρατώντας τους σφιχτά από το χέρι.
Έχετε πολλά αυτοκίνητα μιας και δεν έχετε φτερά σαν εμάς για να πηγαινοέρχεστε και τα καημένα είναι φτιαγμένα για να τρέχουν.
Οι οδηγοί τους πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί αλλά το ίδιο προσεκτικοί πρέπει να είμαστε κι εμείς.
Κατεβαίνω χαμηλότερα και κάθομαι απαλά απαλά στον ώμο του μικρού μου φίλου.
Μα ναι !!!!
Είμαι όντως πολύ τυχερή σήμερα.
Οι γονείς του Νικόλα θα τον πάνε για πρώτη φορά στο τσίρκο.
Νοιώθω πόσο χαρούμενος είναι, και άλλο τόσο είμαι κι εγώ. Δεν έχω πάει ούτε κι εγώ ξανά σε ένα τσίρκο κι είμαι ανυπόμονη να δω όλα αυτά που έχω ακούσει από άλλους στο μανιταρένιο μου χωρίο.
Η μητέρα του Νικόλα του μιλάει για τα ζώα που θα δούμε εκεί, μερικά από τα οποία είναι από χώρες τόσο μακρινές όσο περίπου και η δικιά μου. Του εξηγεί πόσο πρέπει να φροντίζουμε και να αγαπάμε τα ζώα ακόμα κι εκείνα που δεν είναι ούτε τόσο όμορφα ούτε τόσο χρήσιμα όσο κάποια άλλα.
Συμφωνώ μαζί της. Κάθε ζώο έχει και αισθήσεις για να νοιώσει τον πόνο –που ποτέ δεν πρέπει να προκαλούμε- αλλά και αισθήματα για να καταλαβαίνει πότε του φερόμαστε καλά και πότε όχι.
Ο μπαμπάς του αναλαμβάνει να του εξηγήσει πως πρέπει να περιμένουν στην ουρά υπομονετικά μέχρι να βγάλουν τα εισιτήρια τους και μέχρι σιγά σιγά οι άνθρωποι του τσίρκου να τους βάλουν στις θέσεις τους.
Του εξηγεί επίσης πως πρέπει να δει όλα αυτά τα θαυμάσια πράγματα που θα δει εκεί χωρίς να κάνει φασαρία και χωρίς να ενοχλεί τους διπλανούς του και πως αν θέλει να ρωτήσει οτιδήποτε να το κάνει αμέσως.
Θυμάστε τι είπαμε για τις ερωτήσεις ; Είναι ο καλύτερος τρόπος να μάθει κανείς κάτι αρκεί να ρωτάει με όμορφο τρόπο.
Αν και καμιά φορά όταν είμαστε με πολύ κόσμο είναι καλύτερα να περιμένουμε και να ρωτήσουμε αυτό που θέλαμε αργότερα. Έτσι θα μπορέσουν να μας εξηγήσουν καλύτερα και δεν θα ενοχλήσουμε πραγματικά κανέναν.
Η διαδρομή για το τσίρκο είναι μικρή και φτάνουμε σύντομα.
Είμαι ενθουσιασμένη.
Μια πελώρια τέντα με τεράστιες λευκές και πράσινες ρίγες υψωνόταν μέχρις εκεί που δύσκολα πια την έβλεπε κανείς. Πρέπει να περιείχε όλα εκείνα τα θαύματα που είχαμε έρθει να δούμε μιας κι όλοι πήγαιναν προς τα εκεί.
Όλος ο χώρος γύρω από την τέντα έμοιαζε με μεγάλο πανηγύρι.
Οι μπαλoνάδες χαμογελούσαν στα παιδιά και έκανα βόλτες πάνω κάτω για να φανούν τα πολύχρωμα μπαλόνια τους από όλες τις πλευρές. Οι κουλουράδες θα πρέπει να είχαν κλείσει την μύτη τους, αλλιώς δεν μπορώ να καταλάβω πως άντεχαν και δεν έτρωγαν μόνοι τους τα μοσχομυρωδάτα τους κουλούρια.
Πολλά παιδάκια γκρίνιαζαν πραγματικά πολύ άσχημα για να κάνουν τους γονείς τους να τους αγοράσουν κάτι από όλα αυτά.
Χαίρομαι γιατί ο μικρός μου φίλος ήταν πολύ ευγενικός όταν ζήτησε ένα ζαχαρωμένο μήλο και χαίρομαι ακόμα περισσότερο που οι γονείς του αναγνωρίζοντας τους καλούς του τρόπους του το πήραν αμέσως.
Ίσως αργότερα όταν το ανοίξει προσεκτικά να πάρω κι εγώ έναν μικρό κόκκο ζάχαρης αλλά πρέπει να θυμηθώ να πλύνω καλά καλά τα δόντια μου το βράδυ στο μανιταροχωριό.Η ζάχαρη είναι πολύ νόστιμη και μου αρέσει όπως σε όλα τα παιδάκια –παιδάκι είμαι κι εγώ- αλλά δεν κάνει να μένει στα δόντια μας.
Κι ο καλύτερος τρόπος να την ευχαριστιόμαστε χωρίς να μας κάνει κανένα κακό στα δοντάκια μας είναι να τα φροντίζουμε καθημερινά.
Ο Νικόλας έχει κάτασπρα δοντάκια κι όμορφο χαμόγελο και πρέπει να ακολουθεί τον κανόνα αυτόν με μεγάλη προσοχή.
Χαίρομαι.
Χαίρομαι επίσης πάρα πολύ για τον καλό χαρακτήρα που έδειξε ο φίλος μου όλη την ώρα –πραγματικά βαρετή- που έπρεπε να περιμένει για να βγάλουν τα εισιτήρια τους, και να μπουν στην μεγάλη τέντα.
Πολλά παιδάκια και αρκετοί μεγάλοι δυστυχώς βιάζονταν, θύμωναν και καμιά φορά έσπρωχναν τους μπροστινούς τους ή γκρίνιαζαν συνεχώς γιατί τους φαινόταν πως όλα γίνονταν πολύ αργά.
Α !! Είναι μεγάλη αγένεια όλα αυτά και δεν μου αρέσουν καθόλου.
Όλα τα πράγματα όταν γίνονται με μια σειρά και με μια τάξη γίνονται πάντα πολύ πολύ καλύτερα και είναι συχνά προτιμότερο να περιμένει κανείς παρά να θέλει να τα κάνει όλα μαζί βιαστικά.
Σκέφτηκα μάλιστα να μαλώσω ένα κοριτσάκι που έλεγε συνεχώς πόσο πολύ βιάζεται αλλά με την ψιλή φωνούλα μου δεν θα με άκουγε.
Ευτυχώς ο μεγάλος κύριος που ήταν μαζί της, ο παππούς της μάλλον, της εξήγησε αυτά που είπα κι εγώ προηγουμένως και η Ελενίτσα, έτσι έλεγαν το κοριτσάκι, σταμάτησε αμέσως.
Μπήκαμε στην πελώρια τέντα και ακολουθήσαμε την ευγενική κυρία με την όμορφη γκρίζα στολή που μας έδειξε τις θέσεις μας.
Ο κόσμος έμπαινε συνέχεια από τις πόρτες τις μεγάλης τέντας και καθόταν στις θέσεις που κύκλωναν έναν μεγάλο άδειο χώρο στο κέντρο της. Σε λίγη ώρα όλες οι θέσεις ήταν γεμάτες.
Κόντευα να τρελαθώ από τη χαρά μου. Ο Νικόλας το ίδιο.
Περίμενα να δω ζώα, ακροβάτες, ταχυδακτυλουργούς, κλόουν, αμαζόνες, ισορροπιστές και όλα εκείνα που είχα ακούσει πως βλέπει κανείς σε ένα τσίρκο.
Μα γιατί δεν αρχίζουν ακόμα ;
Α….να.
Έσβησαν τα φώτα, ξεκινάμε.
Είδα τόσα πολλά εκεί στις 2 ώρες που κράτησε η παράσταση που είναι αδύνατον να σας τα πω όλα. Μερικά όμως ήταν πραγματικά τόσο εντυπωσιακά που δεν μπορώ παρά να σας τα πω όπως ακριβώς θα τα πω και στους άλλους όταν γυρίσω στο χωριουδάκι μου.
Μου άρεσαν πάρα πολύ τα άλογα.
Ήταν πολύ όμορφα με τα χρυσά τους γκέμια και τις αστραφτερές τους σέλες και τόσο μα τόσο καλά εκπαιδευμένα που έφτανε μια απλή λέξη από την κυρία που τα κατεύθυνε για να κάνουν του κόσμου τους όμορφους σχηματισμούς.
Έτρεχαν, σταματούσαν απότομα κι άλλαζαν πορεία, στέκονταν και περπατούσαν μόνο στα πίσω τους πόδια, κουνούσαν το κεφάλι τους σαν να συνομιλούσαν μεταξύ τους, χλιμίντριζαν, έκανα χορευτικές φιγούρες κι ύστερα ξαναέτρεχαν γύρω γύρω για να μπορούν όλοι να τα θαυμάζουν καλύτερα.
Εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα όταν μπήκαν το ένα δίπλα στο άλλο πολύ πολύ κοντά από την άκρη της πίστας μέχρι το κέντρο της κι άρχισαν να τρέχουν με τέτοιο τρόπο που να κρατάνε τον σχηματισμό τους.
Είμαι σίγουρη πως αυτά που ήταν έξω έξω κουράστηκαν αρκετά περισσότερο τρέχοντας για να προλάβουν τα άλλα που ήταν στο κέντρο και που έκανα απλά μικρά βηματάκια.
Από όλα τα ζώα που είδα τα μεγαλύτερα και τα πιο εντυπωσιακά ήταν οι Ελέφαντες. Άκουσα τον πατέρα του Νικόλα να του λέει πως έρχονται από μια μεγάλη χώρα που λέγεται Αφρική και στην οποία κάνει συνέχει πάρα πολύ ζέστη.
Πόσο μεγάλοι ήταν. Ακόμα κι ένα μικρό ελεφαντάκι που έτρεχε κρατώντας με την μεγάλη του μύτη, προβοσκίδα άκουσα πως το λένε, την μητέρα του από την ουρά ήταν σχεδόν τόσο μεγάλο όσο το μικρότερο από τα άλογα που είχαμε δει πιο πριν.
Δεν έτρεχαν γρήγορα τόσο μεγάλοι που ήταν κι ήταν λίγο αστείοι με τα μεγάλα τους αυτιά και τα τεράστια δόντια τους που αν άκουσα σωστά ανάμεσα από τα χειροκροτήματα τα λένε χαυλιόδοντες.
Έκαναν όμως κόλπα που μόνο θαυμάσια μπορώ να τα πω και μου άρεσαν πολύ. Ειδικά όταν ο μεγαλύτερος από αυτούς ανέβηκε σε μια γιγαντιαία μπάλα και την κύλησε με τα πόδια τους χωρίς να πέσει από την μια άκρη της πίστας στην άλλη. Εντυπωσιακό αν σκεφτεί κανείς πόσο μεγάλος ήταν.
Αν τα ζώα έκανα θαυμαστά κόλπα τότε τι να πει κανείς για τους ανθρώπους του τσίρκου. Οι Κλόουν ήταν τόσο αστείοι που πολλές φορές από τα δυνατά του γέλια ο μικρός μου φίλος με έριξε από τον ώμο του.
Έτρεχαν πάνω κάτω, πείραζαν ο ένας τον άλλον, έκαναν πως έπεφταν και χτυπούσαν πλησίαζαν τα παιδιά στις πρώτες θέσεις και τα έκαναν να γελούν.
Κάθε ένας από αυτούς φορούσε πολύ αστεία πολύχρωμα ρούχα και τεράστια παπούτσια πολλές φορές παράταιρα μεταξύ τους.
Όλοι είχαν τα πρόσωπα τους βαμμένα με λαμπερά χρώματα και όλοι μα όλοι έδειχνα να το ευχαριστιούνται τόσο μα τόσο πολύ. Οι ακροβάτες με τρόμαξαν λίγο τόσο ψηλά που βρίσκονταν.
Ακόμα κι εγώ που έχω φτερά και μπορώ να πετάω πολλές φορές φοβάμαι τόσο ψηλά. Εκείνοι όμως έμοιαζαν να είναι γεννημένοι πάνω στις κούνιες που ήταν κρεμασμένες από την οροφή της τεράστιας τέντας και που είμαι σίγουρη πως τις λένε αιώρες.
Το άκουσα από τον παππού της Ελενίτσας που είχε καθίσει δίπλα μας. Ένα πράγμα που πρέπει να θυμάμαι και που το άκουσα κι αυτό από τον παππού της Ελενίτσας είναι πως όλα αυτά που κάνουν οι ακροβάτες και οι ισορροπιστές δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολα όσο κι αν φαίνονται πως είναι.
Αυτοί οι άνθρωποι έχουν αφιερώσει πολλές ώρες για να μάθουν να κάνουν όλα αυτά που τους βλέπουμε να κάνουν και τα έχουν μάθει από μεγαλύτερους και εμπειρότερους από αυτούς.
Ποτέ, μα ποτέ δεν πρέπει να ξεγελιόμαστε και να νομίζουμε πως μπορούμε έτσι απλά να τα κάνουμε κι εμείς κι αν δοκιμάσουμε το πιο πιθανό είναι να χτυπήσουμε και μάλιστα πολύ. Θα πρέπει να το θυμάμαι αυτό κι ελπίζω να το θυμάται καλά και η Ελενίτσα που την είδα πολύ ενθουσιασμένη.
Όταν βγήκαμε από την τέντα είχα τόσο πολλά να πω στους άλλους στο μανιταροχωριό που βιαζόμουν να φύγω.
Έμεινα όμως λίγο παραπάνω για να ευχαριστήσω τον μικρό μου φίλο για την ευκαιρία που μου έδωσε να δω όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα.
Και ξέρετε κάτι ;
Μου άρεσε πάρα πολύ που και ο ίδιος ο Νικόλας ευχαρίστησε πρώτα τους γονείς του που τον πήγαν στο τσίρκο και αμέσως μετά άρχισε να τους ρωτάει όλα εκείνα που ήθελε από ώρα να ρωτήσει για όσο είχε δει.
Το βράδυ στο χωριό όλοι με άκουγαν με προσοχή.
Είχα ενθουσιαστεί τόσο πολύ με όλα εκείνα τα χρώματα, τα σχήματα και τις κινήσεις που πρέπει να μιλούσα ασταμάτητα για πολύ ώρα.
Είμαι σίγουρη πως δεν τους πείραξε και πολύ μιας και όλοι στο τέλος της διήγησης μου δήλωσαν πως με την πρώτη ευκαιρία θα πάνε κι εκείνοι να δουν από κοντά αυτό το τόσο υπέροχο θέαμα.
Πάντως, κανείς από εμάς όσο κι αν το σκεφτήκαμε, όσο κι αν βασανίσαμε το μικρό μας μυαλό, δεν μπόρεσε να καταλάβει πως χώρεσε ολόκληρος λαγός σε ένα τόσο δα καπέλο.
Δημήτρης Μπαλτάς
--
Posted By hamomilaki ♀ to Το χαμομηλάκι at 3/06/2007 07:59:00 μμ
Παιδιά: Θύματα των ίδιων των γονιών τους
Το 72% των παιδιών που πέφτουν θύματα κακοποίησης είναι στην τρυφερή ηλικία των 12 ετών και κάτω, ενώ ο φόβος, η άγνοια και η συγκάλυψη από τους ενήλικους συντελούν ώστε τα περισσότερα περιστατικά να μη βλέπουν ποτέ το φως της δημοσιότητας.
*Συντριπτικό ποσοστό της παιδικής κακοποίησης προέρχεται από άτομο του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος, που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι η ίδια η μητέρα.
*Ενας στους δύο ενήλικους γίνεται αυτόπτης μάρτυρας κακοποίησης παιδιού, αλλά μόλις το 25%, αποφασίζει να το καταγγείλει.
Καταγγελίες στο «1056»
Τα στοιχεία αυτά προέρχονται από έρευνα του «Χαμόγελου του Παιδιού», που παρουσιάστηκε πρόσφατα σε συνεργασία με το Δήμο Αθηναίων, το δημοσιογραφικό τμήμα του ΙΕΚ Ακμή, τον ΟΑΣΑ και με την παρουσία του υπουργείου Υγείας. Πρόκειται για επεξεργασία των καταγγελιών στην τηλεφωνική γραμμή SOS 1056, το χρονικό διάστημα από 1ης Ιανουαρίου έως και 31 Οκτωβρίου 2006.
*Τους 10 αυτούς μήνες καταγράφηκαν 446 καταγγελίες σοβαρών περιστατικών κακοποίησης παιδιών, από τις οποίες το 95% ήταν ανώνυμες. Στο σύνολό τους οι καταγγελίες αφορούσαν σε 873 παιδιά, (422 αγόρια, 378 κορίτσια και 73 μη δηλωθέντος φύλου).
*Το 35% των κακοποιημένων παιδιών ήταν έως 6 ετών, το 37% από 7 έως 12, το 19% από 13 έως 18 χρόνων.
*Οι μορφές κακοποίησης ποικίλλουν: Το 59% από τα παιδιά αυτά ήταν παραμελημένα ή εγκαταλελειμμένα, για το 30% αναφέρθηκε βαριά σωματική κακοποίηση και για το 4% σεξουαλική κακοποίηση. Εξωθήθηκε σε επαιτεία επίσης το 4% ενώ για ποσοστό 3%, που δεν είναι καθόλου μικρό, οι καταγγελίες αφορούσαν εξώθηση σε πορνεία.
*Το τραγικό είναι ότι οι δράστες είναι κατά 90% ένας εκ των δύο ή και οι δύο γονείς. Στο 35% των περιπτώσεων θύτες ήταν και οι δύο γονείς, στο 37% η μητέρα, στο 18% ο πατέρας, ενώ το 10% κακοποιήθηκε από τρίτο πρόσωπο.
Πηγή: Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία
*Το πρώτο δεκάμηνο του 2006 το «Χαμόγελο του Παιδιού» αντιμετώπισε 71 περιστατικά επιτόπιας παρέμβασης, στα οποία έπειτα από έρευνα διαπιστώθηκε ότι 14 παιδιά είχαν ανάγκη άμεσης απομάκρυνσης από το οικογενειακό περιβάλλον, 7 από αυτά φιλοξενήθηκαν σε σπίτια του συλλόγου και 7 σε άλλους χώρους.
Κρυφά και ατιμώρητα
Τη γραμμή SOS 1056 χρησιμοποιούν όλο και περισσότερα παιδιά και ενήλικοι. Οι κλήσεις τόσο από σταθερά τηλέφωνα όσο και από κινητά είναι δωρεάν, ενώ η υπηρεσία λειτουργεί 24 ώρες το εικοσιτετράωρο και τις 7 ημέρες της εβδομάδας. Η διατήρηση της ανωνυμίας συμβάλλει στην ελεύθερη έκφραση των συναισθημάτων του καταγγέλλοντος και στην χωρίς προκαταλήψεις αναφορά των περιστατικών, σημαντικό γεγονός ιδίως στην περίπτωση που στην άλλη άκρη του σύρματος η φωνή είναι παιδική. Η δημοσιοποίηση των στοιχείων αποσκοπεί στην ενημέρωση του κοινού, ώστε να σπάσουν οι προκαταλήψεις.
*«Οταν τα περισσότερα περιστατικά μένουν κρυφά και άρα ατιμώρητα έχουμε συντελέσει με τη σιωπή μας στη διαιώνιση του προβλήματος», επισημαίνει ο πρόεδρος του συλλόγου, Κώστας Γιαννόπουλος. Αλλωστε, ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η μάστιγα της κακοποίησης ανηλίκων είναι να αντιδράσουμε και να μην κλείνουμε μάτια και στόματα.
--
Posted By hamomilaki ♀ to Το χαμομηλάκι at 3/06/2007 07:37:00 μμ
ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΑΓΓΕΛΟΙ ΓΙ ΑΥΤΑ
ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΤΑ ΤΡΟΜΑΖΕΙ
ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΚΟΠΟΙΕΙ.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ
ΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ
ΑΝ "ΧΡΕΩΘΟΥΜΕ" ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ
ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ....
--
Posted By hamomilaki ♀ to Το χαμομηλάκι at 3/04/2007 11:12:00 πμ