ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

 

ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΑΓΓΕΛΟΙ ΓΙ' ΑΥΤΑ

--
Posted By hamomilaki ♀ to Το χαμομηλάκι at 3/02/2007 07:57:00 μμ

ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

 

ΚΑΘΑΡΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΑΡΜΟ By JORDAN RIAK

Σήμερα, στην επιστημονική βιβλιογραφία δεν υποστηρίζεται πουθενά ο δαρμός. Αυτή είναι η κοινή θέση των ειδικών στην ψυχική υγεία, στην παιδική ανάπτυξη και επαγγελματιών άλλων σχετικών χώρων, εξελίσσεται εδώ και δεκαετίες και οι αρχές της μπορούν να εντοπιστούν αιώνες πριν.
Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν υποστηρικτές της σωματικής τιμωρίας παιδιών, όπως θα ήταν και λανθασμένος ο ισχυρισμός πως δεν υπάρχουν υποστηρικτές της σωματικής τιμωρίας των συζύγων. Και οι δύο περιπτώσεις είναι ευρέως διαδεδομένες και οι άνθρωποι οι οποίοι χτυπούν άλλους συνήθως πιστεύουν ότι οι αιτίες είναι βάσιμες.
Η Μόνιμη Επίδραση στα Παιδιά
Κάποιοι ερευνητές ισχυρίζονται ότι κάθε βίαιη πράξη από έναν ενήλικο σε ένα παιδί αφήνει ένα συναισθηματικό σημάδι για όλη του τη ζωή, άσχετα από το πόσο σύντομη ή ελαφριά είναι αυτή η πράξη. Αυτό μπορούμε να το αποδείξουμε σε κάποιο βαθμό από την προσωπική εμπειρία. Οι περισσότεροι από εμάς παραδεχόμαστε ότι οι πιο ζωηρές και δυσάρεστες παιδικές αναμνήσεις είναι εκείνες οι οποίες αναφέρονται σε στιγμές που πληγωθήκαμε από τους γονείς μας. Μερικοί άνθρωποι βρίσκουν τόσο δυσάρεστη τη μνήμη τέτοιων γεγονότων που προσποιούνται ότι ήταν ασήμαντα, ή και αστεία. Θα διαπιστώσετε ότι χαμογελάνε όταν περιγράφουν τι τους είχε συμβεί. Η ντροπή και όχι η ευχαρίστηση τους κάνει να χαμογελάνε. Για την προστασία τους από τον τωρινό πόνο μεταμφιέζουν τη μνήμη συναισθημάτων του παρελθόντος.
Σε μία απόπειρα να αρνηθούν ή να μειώσουν τους κινδύνους του δαρμού, πολλοί από αυτούς που τον εξασκούν διαφωνούν λέγοντας «Ο ξυλοδαρμός διαφέρει πολύ από την παιδική κακοποίηση»,ή «Ένα μικρό χτύπημα στον πισινό δεν έβλαψε ποτέ κανέναν».Αλλά έχουν λάθος.
Μία καλή σύγκριση με το δαρμό είναι οι χημικές ενώσεις που περιέχουν μόλυβδο.
Οι περισσότεροι άνθρωποι παλαιότερων γενεών, ζούσαν σε σπίτια βαμμένα με μπογιά η οποία είχε ως βάση το μόλυβδο, και οι περισσότεροι επιβίωσαν χωρίς τα σχετικά συμπτώματα ασθένειας. Ήταν έξυπνοι, ή απλά τυχεροί; Σήμερα, δεν χρησιμοποιούμε πλέον αυτή τη μπογιά. Γνωρίζουμε. Παρόμοια, οι ενημερωμένοι γονείς αναγνωρίζουν ότι το να δέρνουν τα παιδιά είναι σα να τα εκθέτουν σε μία επικίνδυνη τοξική ουσία. Δεν ωφελεί σε τίποτα και το ρίσκο είναι μεγάλο.
Αλλά κάποιοι γονείς θα ρωτήσουν, «πως μπορείς να ισχυριστείς ότι είσαι καλός γονέας αν δεν αρπάξεις το παιδί που πρόκειται να τρέξει έξω σ'ένα δρόμο με κυκλοφορία και δεν του δώσεις ένα καλό χέρι ξύλο, ώστε οι προειδοποιήσεις σου για τον κίνδυνο να μη ξεχαστούν;»
Στην πραγματικότητα, το 'ξύλο' θέτει τα παιδιά σε μία κατάσταση ισχυρού συναισθηματικού μπλοκαρίσματος κάνοντας δύσκολο να πάρουν τα μαθήματα που, όπως υποστηρίζουν οι ενήλικες, προσπαθούν να διδάξουν. Δίνοντας 'ένα καλό χέρι ξύλο' δεν μειώνεται το άγχος του ενηλίκου ούτε βελτιώνεται η συμπεριφορά του παιδιού. Οι ενήλικοι που δέρνουν, τείνουν να θυμώνουν περισσότερο…Παιδιά που δέρνονται τείνουν να συμπεριφέρονται χειρότερα. Και η αρνητική επίδραση του δαρμού στο παιδί μπορεί να έχει μακρά ή μόνιμη διάρκεια. Δε διδάσκει στα παιδιά ότι τα αυτοκίνητα και τα φορτηγά είναι επικίνδυνα. Τους διδάσκει ότι οι ώριμοι από τους οποίους εξαρτώνται, είναι επικίνδυνοι.
Χαμένη Εμπιστοσύνη
Το δαρμένο παιδί είναι λιγότερο ικανό να βλέπει το γονέα ως πηγή αγάπης, προστασίας και παρηγοριάς, στοιχεία ζωτικά για την υγιή ανάπτυξη κάθε παιδιού. Στα μάτια του παιδιού ο γονέας φαίνεται να είναι τώρα πηγή κινδύνου και πόνου.
Ο φόβος, η μνησικακία και η δυσπιστία που προκύπτουν από το δαρμό, υποβιβάζουν τα αισθήματα προσκόλλησης του παιδιού για τους σημαντικότερους στην ζωή του ενήλικες. Το παιδί που προδίδεται, όπως και το παιδί στο οποίο δεν δίνεται επαρκής τροφή, ζέστη ή ξεκούραση, υποφέρει και αποτυγχάνει να ωριμάσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Απειλές
Κάποιοι γονείς σπάνια δέρνουν ή δεν δέρνουν καθόλου, αλλά πάντα απειλούν ότι θα κάνουν τρομερά πράγματα. «Αν δεν είσαι ήσυχος-η όσο μιλάω στο τηλέφωνο, θα σου ράψω το στόμα με μία μεγάλη βελόνα,» ή «Καλύτερα να προσέχεις, γιατί κάποιος θα σου κόψει τα δάχτυλα. Αυτό κάνουν στα άτακτα παιδιά που πιάνουν πράγματα που δεν πρέπει.» Το βρίσκουν εύκολο να χειρίζονται με τέτοιους τρόπους τα παιδιά-τουλάχιστον προσωρινά.
Αρχικά, καθώς τα παιδιά πιστεύουν τις απειλές των ενηλίκων, υπακούουν από φόβο. Αλλά σύντομα μαθαίνουν να εξαπατούν και να ψεύδονται ώστε να αποφύγουν τις φοβερές τιμωρίες που πιστεύουν ότι τους επιφυλάσσονται. Αργότερα, ενώ ανακαλύπτουν ότι οι απειλές είναι κενές, συμπεραίνουν (σωστά) ότι οι ώριμοι τους οποίους εμπιστευόταν κάποτε, είναι στην πραγματικότητα αναξιόπιστοι. Όταν 2
εκλείπει η εμπιστοσύνη με αυτόν τον τρόπο ανάμεσα στα παιδιά και στους στενότερους φροντιστές τους, η ικανότητα του παιδιού να σχηματίζει σχέσεις εμπιστοσύνης με άλλους μειώνεται επίσης. Αυτό ίσως να τα καθιστά ανίκανα δια βίου για συνεργασίες ή στενές σχέσεις.
Οι άνθρωποι που έχουν ζημιωθεί με αυτόν τον τρόπο τείνουν να βλέπουν όλες τις σχέσεις ως διαπραγματεύσεις, ως συμφωνίες οι οποίες είτε θα πετύχουν είτε θα χαθούν. Η αθωότητα, η ειλικρίνεια και η εμπιστοσύνη αντιμετωπίζονται ως αδυναμίες προς εκμετάλλευση, ακριβώς όπως συνέβη κάποτε στους ίδιους.
Δύναμη
Το 'ξύλο' διδάσκει στα παιδιά ότι η ανθρώπινη αλληλεπίδραση βασίζεται στη 'δύναμη', η οποία ορίζει το σωστό. Όσο περισσότερο έχει δαρθεί ένα παιδί τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα αυτό το παιδί να γίνει ένας ενήλικος που συναλλάσσεται με τους άλλους, όχι με το λόγο και το καλό παράδειγμα, αλλά με τη δύναμη. Ποιον τύπο ανθρώπου περιγράφουμε; Ο νταής είναι ένας τέτοιος άνθρωπος. Ο βιαστής είναι ένας τέτοιος άνθρωπος. Αυτός που δέρνει τη σύζυγο είναι ένας τέτοιος άνθρωπος. Ο τσαρλατάνος, ο απατεώνας, -κάθε ένας είναι τέτοιος άνθρωπος. Και τέτοιοι άνθρωποι είναι επίσης οι δειλοί και τα τσιράκια- οι οποίοι αντλούν ισχύ από δεύτερο χέρι με την προσκόλλησή τους σε τέτοιους ανθρώπους, όπως αυτοί που προαναφέραμε.

--
Posted By hamomilaki ♀ to Το χαμομηλάκι at 3/02/2007 07:37:00 μμ