ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΗ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Γελούσε δίπλα στον δολοφόνο του

ΣΕ ΔΥΟ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ θα έκλεινε τα δέκα. Και δεν ήθελε να τον αντιμετωπίζουν πλέον ως μωρό. Το πρωί της περασμένης Πέμπτης, λοιπόν, είπε στη μητέρα του: «Τώρα που είμαι μεγάλος, μπορώ να γυρίσω μόνος μου από το σχολείο;» Εκείνη του απάντησε θετικά. Δεν ήθελε να τον στεναχωρήσει - άλλωστε το σχολείο απείχε μόνο δύο στάσεις με το τραμ από το σπίτι. Το απόγευμα λοιπόν, μετά το σχολείο, ο μικρός επιβιβάστηκε μόνος του στο τραμ. Αλλά δεν κατέβηκε στη στάση μπροστά ακριβώς από το σπίτι του. Κατέβηκε τρεις στάσεις μετά. Και δεν ήταν μόνος: ήταν μαζί με έναν 43χρονο Γερμανό, τον Ούβε Κόλμπιγκ, ο οποίος τον κακοποίησε σεξουαλικά και τον στραγγάλισε. Το πτώμα του μικρού βρέθηκε το Σάββατο σε έναν λαχανόκηπο που χρησιμοποιούσε ο Κόλμπιγκ, στα περίχωρα της Λειψίας. Περισσότεροι από 100 αστυνομικοί, εξοπλισμένοι με ειδικούς σκύλους και ένα ελικόπτερο με υπέρυθρους αισθητήρες, έχουν ριχτεί στο κατόπι του 43χρονου, ο οποίος είχε καταδικαστεί το 1998 σε δύο χρόνια φυλάκιση για απόπειρα σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκου.
Με κάποιον τρόπο, ο Κόλμπιγκ κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του μικρού: στις 16.49 ακριβώς, το απόγευμα της Πέμπτης, η κάμερα ασφαλείας του τραμ κατέγραψε τον εννιάχρονο να κάθεται δίπλα στον μελλοντικό δολοφόνο του γελαστός και ανέμελος...

ΤΑ ΝΕΑ , 28/02/2007 , Σελ.: N41
Κωδικός άρθρου: A18776N412
ID: 559497

--
Posted By hamomilaki ♀ to Το χαμομηλάκι at 2/28/2007 09:22:00 μμ

Βρεφοδόχοι χάι - τεκ

Ιταλία: ένα μωρό εγκαταλείφθηκε ήδη σε πολυκλινική της Ρώμης
ΚΙΤΤΥ ΞΕΝΑΚΗ

«Βρεφοδόχος. Κιβώτιον ευμέγεθες δυνάμενον να χωρεί έως δύο βρέφη εξηπλωμένα. Το τοιούτον εντοιχίζεται παρά την εξώθυραν των βρεφοκομείων προς τον σκοπόν να εκτίθενται εν αυτώ κρυφά τα δι' ένα οιονδήποτε λόγον απορριπτόμενα ή εγκαταλειπόμενα νεογνά ή βρέφη»... Εικόνες και περιγραφές μιας άλλης εποχής. Ή μήπως όχι;

Στην Ελλάδα, οι βρεφοδόχοι (όπως τις ορίζει η Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια) λειτούργησαν τα μετακατοχικά χρόνια και καταργήθηκαν το 1980. Στη Ρώμη, η πρώτη βρεφοδόχος («τροχός εκθέτων» λεγόταν τότε, ήταν ένας περιστρεφόμενος, ξύλινος κύλινδρος ο οποίος εντοιχιζόταν συνήθως σε μοναστήρια) λειτούργησε το 1198 με διαταγή του Πάπα Ιννοκέντιου ΙΙΙ', ο οποίος είχε θορυβηθεί με τον αριθμό των (συνήθως νόθων) νεογέννητων που πιάνονταν στα δίχτυα των ψαράδων στον Τίβερη. Οι βρεφοδόχοι καταργήθηκαν επισήμως από τον Μουσολίνι το 1923. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, σύγχρονες, εξελιγμένες εκδόσεις τους επανεμφανίζονται σε πολλά νοσοκομεία της Ευρώπης - στη Γερμανία, την Ελβετία, την Τσεχία, την Αυστρία, το Βέλγιο, την Ουγγαρία, τη Σλοβακία και πιο πρόσφατα στην Ιταλία. Το βράδυ του Σαββάτου, η νέα, υψηλής τεχνολογίας βρεφοδόχος που έχει τοποθετηθεί στην Πολυκλινική Καζιλίνο της Ρώμης δέχθηκε το πρώτο της μωρό.

Στη θερμοκοιτίδα

Ήταν ένα αγοράκι τριών μηνών που «βαφτίστηκε» προσωρινά Στέφανο, όπως ο γιατρός που εφημέρευε εκείνη τη νύχτα. Η μητέρα του (κατά πάσα πιθανότητα) πλησίασε το ειδικό, γυάλινο πορτάκι της βρεφοδόχου, το άνοιξε, τοποθέτησε το μωρό στη θερμοκοιτίδα που βρίσκεται ακριβώς από πίσω και έφυγε. Αμέσως, οι ηλεκτρονικοί ανιχνευτές κίνησης έθεσαν σε λειτουργία έναν συναγερμό, ειδοποιώντας τους γιατρούς και τις νοσοκόμες. «Δεν περιμέναμε ένα μωρό τόσο μεγάλο», δήλωσε ο Πιερμικέλε Παολίνο, διευθυντής της μονάδας νεογνών του νοσοκομείου. «Από τη μία πλευρά, είμαστε ικανοποιημένοι που η διαδικασία λειτούργησε στην εντέλεια. Από την άλλη, μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε για τη ζωή του». Ο μικρός Στέφανο, πάντως, χαίρει άκρας υγείας: «Όλα δείχνουν πως μέχρι εκείνη τη στιγμή τον αγαπούσαν και τον φρόντιζαν».

Η Ρόσι Μπίντι, η Ιταλίδα υπουργός αρμόδια για Οικογενειακές Υποθέσεις, θέλει μία βρεφοδόχο «σε κάθε μαιευτήριο» της Ιταλίας. «Ελπίζω πως η μητέρα του μωρού που αφέθηκε στο νοσοκομείο Καζιλίνο θα βρει την ελπίδα και το κουράγιο να αναθεωρήσει. Αν χρειάζεται βοήθεια, θα τη βοηθήσουμε να τη βρει», δήλωσε. «Σε κάθε περίπτωση, αυτή η δύσκολη και επώδυνη απόφαση έλαβε χώρα σε ένα ασφαλές περιβάλλον και αυτό από μόνο του είναι καλό... μια καλή εναλλακτική λύση από το να εγκαταλείψεις ένα μωρό στον δρόμο». Το Καζιλίνο βρίσκεται σε μία από τις πιο φτωχές συνοικίες της Ρώμης, μία περιοχή με ολοένα και μεγαλύτερο πληθυσμό μεταναστών.

Σε κάδους απορριμμάτων

Παρουσιάζει επίσης τα περισσότερα κρούσματα εγκατάλειψης βρεφών σε ολόκληρη την πόλη. Μέσα στα τελευταία δύο χρόνια, περισσότερα από 30 εγκαταλελειμμένα παιδιά - πολλά από αυτά εντοπίστηκαν μέσα σε κάδους απορριμμάτων - μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο Καζιλίνο. Δεν κατάφεραν όμως όλα να επιζήσουν. Εξ ου και οι αφίσες με την έκκληση «Μην εγκαταλείπεις το μωρό σου - άφησέ το σε εμάς», που ανάρτησαν οι υπεύθυνοι σε έξι διαφορετικές γλώσσες.

Αυτό που πραγματικά θα ήθελαν ωστόσο οι υπεύθυνοι, είναι να κατορθώσουν να ενημερώσουν τις νεαρές μετανάστριες που μένουν έγκυες και νιώθουν αβοήθητες για τα δικαιώματά τους: πως όλες οι γυναίκες που διαμένουν στην Ιταλία, συμπεριλαμβανομένων και των λαθρομεταναστριών, έχουν δικαίωμα στην ιατροφαρμακευτική φροντίδα, μπορούν να γεννήσουν στο νοσοκομείο ανώνυμα και επιπλέον δικαιούνται άδεια διαμονής τόσο για τη διάρκεια της κύησης όσο και για ένα εξάμηνο μετά τη γέννηση του μωρού τους.

ΤΑ ΝΕΑ , 28/02/2007 , Σελ.: N41
Κωδικός άρθρου: A18776N411
ID: 559446

--
Posted By hamomilaki ♀ to Το χαμομηλάκι at 2/28/2007 09:33:00 μμ

ΜΕ ΛΕΝΕ ΦΛΥΑΡΟΥΛΑ

Έρχομαι από έναν μακρινό τόπο. Τόσο μακρινό από τον δικό σας και τόσο πιο παράξενο σε σχέση με τον δικό σας που μόνο με παρομοιώσεις μπορώ να σας τον περιγράψω.

Τα σπίτια μας μοιάζουν με τεράστια μανιτάρια. Έχουν μεγάλα παράθυρα με κόκκινες χαρούμενες κουρτίνες και ξύλινες καφέ πόρτες, που είναι πάντα ανοιχτές.

Δεν έχουμε δρόμους, ούτε αυτοκίνητα. Τα φτερά μας αν και πολύ λεπτά, είναι αρκετά δυνατά για να μας μεταφέρουν γρήγορα οπουδήποτε θέλουμε να πάμε. Μας αρέσει όμως, όπως και σε σας, να περπατάμε και να τρέχουμε εδώ κι εκεί χαρούμενοι, παίζοντας.

Ξέχασα να σας πω, πως είμαστε όλοι πάρα, μα πάρα πολύ μικροί, τόσο μικροί που δεν θα μας βλέπατε ακόμα κι αν ξέρατε ακριβώς που είμαστε. Τόσο μικροί είμαστε.

Είμαστε πλάσματα που θέλουμε να μαθαίνουμε συνεχώς. Δεν υπάρχει τίποτε σπουδαιότερο από το να μαθαίνει κανείς καινούργια πράγματα για τον εαυτό του και για όλα εκείνα που βρίσκονται γύρω του.

Δεν είμαστε σαν τις Νεράιδες που βρίσκεται στα παραμύθια σας. Μοιάζουμε λιγουλάκι μαζί τους μιας κι είμαστε τόσο μικρές, πετάμε, κι είμαστε μόνιμα χαμογελαστές και καλόκαρδες.

Αλλά δεν είμαστε καθόλου σοφές όπως οι Νεράιδες που ξέρουν πολλά πολλά πράγματα και πρέπει να τα μάθουμε μόνοι μας. Κι επειδή δεν είμαστε τόσο τυχεροί σαν εσάς που έχετε τόσο και τόσα βιβλία να διαβάσετε μαθαίνουμε κατ' ευθείαν από σας.

Κάθε ένας από εμάς βρίσκει έναν άνθρωπο και τον ακολουθεί προσέχοντας να μην τον ενοχλεί καθόλου για να μάθει όσα περισσότερα πράγματα μπορεί μέσα στην μέρα.

Αργά το απόγευμα όταν όλοι σας μαζεύεστε στα σπίτια σας, γυρίζουμε κι εμείς στα δικά μας, καθόμαστε στην μεγάλη πλατεία του χωριού μας ανάμεσα στα μανιταρένια μας σπίτια κι ακούμε ο κάθε ένας την ιστορία του άλλου.

Κι επειδή οι μεγάλοι σας είναι συνήθως απασχολημένοι με το να δουλεύουν ή με το να προσέχουν εσάς τα πιο μικρά παιδιά προτιμάμε να κάνουμε παρέα σε σας. Τα παιδιά.

Άλλωστε μας έρχεται λίγο καλύτερα που δεν είστε τεράστιοι σαν τους γονείς σας και που δεν κάνετε τόσο μεγάλα βήματα κι έτσι μπορούμε να σας προλαβαίνουμε. Κυρίως όμως μας αρέσετε γιατί έχετε να μάθετε ακόμα τόσα πολλά, σαν κι εμάς.

Είστε τόσο τυχεροί που κάθε μέρα μαθαίνετε και κάτι καινούργιο.

Είστε επίσης πολύ τυχεροί που έχετε μεγάλους να σας προσέχουν και να σας μορφώνουν.

Εμείς βλέπετε δεν μεγαλώνουμε ποτέ και δεν έχουμε κανέναν να μας λύσει τις απορίες που μας δημιουργούνται, εκτός από εσάς τα παιδιά.

Ο καλύτερος τρόπος για να μάθεις τι είναι κάτι είναι να ρωτήσεις.

Γι αυτό σας παρακαλώ, επειδή θέλουμε να μάθουμε πολλά μην σταματάτε να ρωτάτε. Πάντα φυσικά πρέπει να ρωτάτε ευγενικά και να περιμένετε με υπομονή να σας απαντήσουν χωρίς να βιάζεστε.

Σκεφτείτε κι εμάς που δεν έχουμε κανέναν να ρωτήσουμε καμιά φορά. Είπα πολλά όμως για σήμερα και είναι ώρα να ξεκινήσω.

Θα πιω μια δροσοσταλίδα για πρωινό και θα φαω ένα κομματάκι από το χτεσινοβραδυνό βατόμουρο.

Ελπίζω το παιδί που με τις απορίες και τις ερωτήσεις του θα είναι σήμερα ο δάσκαλός μου να έχει φάει το δικό του πρωινό με την ίδια όρεξη.

Χρειαζόμαστε την δύναμη που μας δίνει ένα καλό πρωινό γι αυτό μην το ξεχνάτε ποτέ όσο κι αν βιάζεστε να βγείτε για να παίξετε στον ήλιο.

Θα σας έρχομαι εδώ κάθε τόσο για να με μαθαίνεται.



Δημήτρης Μπαλτάς

--
Posted By Vassileia to Το χαμομηλάκι at 2/24/2007 11:29:00 μμ

ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Γράφει ο ΧΑΡΗΣ Δ. ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΚΛΙΝΙΚΟΣ ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΟΣ - ΔΙΑΤΡΟΦΟΛΟΓΟΣ
Γ.Ν.ΑΘΗΝΩΝ "Λαϊκό" - Μέλος του Health Profession Councils, UK.
Αναδημοσίευση από το www.iatronet.gr όπου μπορείτε να βρείτε πολλά ενδιαφέροντα άρθρα για την υγεία.
Ακουμε συχνά την άποψη από ειδικούς επιστήμονες και μη, ότι τα παιδιά στην Ελλάδα είναι από τα παχύτερα στην Ευρώπη. Είναι όμως αυτό σωστό; Τι είναι αυτό που άλλαξε τις τελευταίες δεκαετίες και συνέβαλλε στην αύξηση αυτή;

Τελευταία στατιστικά δεδομένα που παρουσιάστηκαν σε σχετικά ιατρικά συνέδρια μιλούν για περίπου 4 στα 10 παχύσαρκα παιδιά, κάτω των δέκα ετών. Από αυτά μάλιστα πάλι 4 στα 10 έχουν τουλάχιστον ένα γονιό παχύσαρκο, ενώ η μεγάλη πλειοψηφία έχουν και τους δύο. Ειδικότερα στοιχεία από τη Βόρεια Ελλάδα έδειξαν ότι η παχυσαρκία είναι συχνότερη στα παιδιά σε σχέση με τους εφήβους. Ο ΙΝΚΑ αναφέρει σε έκθεση του ότι "Τρέφουμε τα πιο αμόρφωτα, αγύμναστα και παχύσαρκα (ή υπέρβαρα) παιδιά". Είναι σίγουρα μια ακραία και σοκαριστική άποψη, αλλά δυστυχώς τα τελευταία στοιχεία αποδεικνύουν τουλάχιστον τα δύο τελευταία χαρακτηριστικά, αφού τα παιδιά στη χώρα μας ασκούνται όλο και λιγότερο και τρέφονται ολοένα και με χειρότερο τρόπο.

Τα παρακάτω στοιχεία είναι πολύ σημαντικά και απαιτούν άμεση αντιμετώπιση καθώς το 1/3 των παχύσαρκων παιδιών θα γίνουν παχύσαρκοι ενήλικες, ενώ και τα υπόλοιπα κινδυνεύουν από τις επιπλοκές της παχυσαρκίας περισσότερο από ότι οι φυσιολογικού βάρους ενήλικες, ακόμα και αν αυτά τα παιδιά με κάποιο τρόπο χάσουν βάρος στην ενήλικη ζωή τους.
Το ΙΝΚΑ-Ινστιτούτο Καταναλωτών χαρακτηρίζει την παιδική παχυσαρκία και την αλματώδη αύξηση της ως "βραδυφλεγή βόμβα" και δεν έχει άδικο. Η παχυσαρκία θεωρείται η επιδημία της εποχής και λόγω των σοβαρών προβλημάτων που αυτή δημιουργεί (στεφανιαία νόσο, διαβήτη, υπερλιπιδαιμίες κ.ά.) πρέπει να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά από τους υπεύθυνους φορείς. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας η Παχυσαρκία αποτελεί μία από τις τρεις σημαντικότερες αιτίες θανάτου για τους κατοίκους των "αναπτυγμένων χωρών" του Δυτικού Κόσμου.

Τι φταιει;
> Το 77% των παιδιών δεν τρωει σχεδόν ποτέ μαζί με τους γονείς του και περνάει πολλές ώρες μόνο του στο σπίτι. Έτσι συχνά το φαγητό που τρωνε δεν ελέγχεται όσο πρέπει από τους γονείς, ως προς την ποσότητα και την ποιότητα του. 25-48% των Ελληνόπουλων δεν έχουν ποτέ ενημερωθεί για θέματα διατροφής από τους γονείς τους.

> Το "σπιτικό" φαγητό αποτελεί για πολλά νοικοκυριά μια συνήθεια όχι καθημερινή, η ακόμα και μια πολυτέλεια. Η μητέρα δουλεύει, είναι πολυάσχολη, και η εύκολη λύση του φαγητού από έξω γίνεται όλο και περισσότερο συνήθεια για τη σύγχρονη, ελληνική οικογένεια. Τα ίδια τα παιδιά όταν ρωτήθηκαν απάντησαν ότι κατά 63% καταναλώνουν πολύ κρέας και κατά 51% ότι δεν καταναλώνουν πολλά όσπρια και χόρτα.

> Τα παιδιά τρωνε σε ταχυφαγεία (εστιατόρια τύπου "fast food") σε ποσοστό 7-42 % τουλάχιστον 1 φορά την εβδομάδα. Πολλοί μπορεί να πούνε πως δεν είναι μεγάλο ποσοστό. Αλλά αν αναλογιστούμε το είδος της τροφής που προσφέρεται και καταναλώνεται σε αυτούς τους χώρους, την περιεκτικότητα σε λίπος, αλάτι και ζάχαρη των χάμπουργκερ, των τηγανητών και των αναψυκτικών θα καταλάβουμε και το γιατί παχαίνουν αυτά τα παιδιά αλλά και γιατί τα περισσότερα από αυτά προτιμούν το φαγητά από έξω από το σπιτικό, μια και αναζητούν διαρκώς γεύσεις έντονες. Με αυτό τον τρόπο καταναλώνουν όλο και λιγότερο σαλάτες, λαχανικά και όσπρια, ενώ είναι σχεδόν καθημερινή η κατανάλωση κρέατος, στη μια ή την άλλη μορφή. Από το 1984 μέχρι το 2000 υπήρξε μια αύξηση στην κατανάλωση έτοιμου φαγητού κατά 956%.! Αν συνδυάσουμε αυτή την αύξηση με τον πενταπλασιασμό των αρχικών μερίδων στα ταχυφαγεία σε σχέση με τα σημερινά εύκολα καταλαβαίνουμε γιατί στις ΗΠΑ υπήρξαν άνθρωποι που μήνυσαν γνωστή αλυσίδα fast food, για τη συμβολή της στην αύξηση του σωματικού τους βάρους (αν και σαφώς είναι μια ακραία κίνηση).

> Ιδιαίτερα τα αναψυκτικά έχουν ενοχοποιηθεί και συσχετιστεί με την αύξηση της παιδικής παχυσαρκίας. Επίσημα στοιχεία υπάρχουν μόνο για τις ΗΠΑ (όχι για τη χώρα μας), όπου μεταξύ 1991-1995 η μέση ημερήσια κατανάλωση αναψυκτικών αυξήθηκε από 345 σε 570 ml στους εφήβους, κάτι που επιβαρύνει θερμιδικά τα άτομα αυτά με πάνω από έξτρα 200 θερμίδες ημερησίως, συμβάλλοντας έτσι στην αύξηση της παχυσαρκίας

> Η διατροφή στα σχολικά κυλικεία δεν είναι κατάλληλα. Επίσημα στοιχεία του ΙΝΚΑ δείχνουν ότι οι μαθητές αγοράζουν σνακς (γαριδάκια, πατατάκια κ.ά) σε ποσοστό 49-56%, προϊόντα με πολύ ζάχαρη σε ποσοστό 36-65%, χυμούς μη φυσικούς με προσθήκη ζάχαρης (τύπου νέκταρ) σε ποσοστό 53-57%. Γενικά το 81% των παιδιών προμηθεύεται για κολατσιό από το σχολείο είδη τροφής τα οποία (αν εφαρμόζονταν ο νόμος που έχει ψηφιστεί εδώ και καιρό) δεν θα έπρεπε να διατίθενται από τα σχολικά κυλικεία.

> Το σχολείο, πέρα από τα "ακατάλληλα" κυλικεία δεν ενημερώνουν τα παιδιά για τη διατροφή τους. Κάποια γενικά στοιχεία δείχνουν ότι τα παιδιά στην Ελλάδα δεν είναι ενημερωμένα σε ποσοστό 53% για θέματα διατροφής (κάτι που καθιστά πολύ σημαντική και μάλλον απαραίτητη την καλύτερη εφαρμογή των προγραμμάτων "Αγωγής Υγείας" από την Πολιτεία στα σχολεία. Ακόμα, σε ποσοστό 61% δεν ξέρουν τα δικαιώματα τους, όσο αφορά την ποιότητα των προϊόντων διατροφής που καταναλώνουν.

> Η αδυναμία των γονιών να ετοιμάσουν ένα ισορροπημένο και υγιεινό πρωινό τουλάχιστον στα παιδιά τους, τους οδηγεί στην εύκολη λύση του χαρτζηλικιού. Σύμφωνα πάντα με το ΙΝΚΑ το 85% των παιδιών παίρνει υπερβολικό ποσό ως "χαρτζηλίκι" το οποίο το καταναλώνει σε άχρηστα και συχνά επικίνδυνα τρόφιμα, ποτά και τσιγάρα. Ένα 4% μόνο δεν παίρνει λεφτά από το σπίτι, 31% παίρνει 3-5 ευρώ και 4% παίρνει 6-10 ευρώ.

Τι πρέπει να γίνει;
Η λύση στο πρόβλημα της παχυσαρκίας τόσο για τα παιδιά όσο και για τους ενήλικες είναι σύνθετο και δύσκολο. Δεν είναι θέμα μόνο να πιέσουμε και να πείσουμε τα παιδιά να μην τρώνε πολύ. Είναι ένα πρόβλημα που για να λυθεί απαιτεί την παρέμβαση της πολιτείας, του σχολείου, των γονέων.

> Οι γονείς θα πρέπει να ενδιαφερθούν περισσότερο για το τι τρώνε τα παιδιά τους στο σπίτι αλλά και στο σχολείο. Πρέπει από μικρά να τα εκπαιδεύσουν σε όλες τις γεύσεις και όλα τα τρόφιμα ώστε να είναι αποδεκτά από αυτά, όταν το φαγητό γίνει συνειδητή και αυτόνομη διαδικασία. Το μαγειρεμένο φαγητό με τη σαλάτα θα πρέπει να υπάρχει καθημερινά (ή σχεδόν καθημερινά) στο τραπέζι και η λύση του "έτοιμου φαγητού" θα πρέπει να περιορίζεται σε ελάχιστες ειδικές μέρες, όταν οι υποχρεώσεις δεν αφήνουν χρονικά περιθώρια για μαγειρική παρασκευή.
Ακόμα θα πρέπει να ενδιαφέρονται για το τι τρώνε στο σχολείο ή στις εξόδους τους., ώστε να μη μάθουν τα παιδιά στην εύκολη επιλογή του fast food και της υποκατάστασης του σπιτικού φαγητού από χαμηλής θρεπτικής αξίας τρόφιμα και σνακ. Μάθετε τα παιδιά να τρώνε σαλάτες και φρούτα, να προτιμούν τους φυσικούς χυμούς από τα αναψυκτικά, να προτιμούν μια φέτα ψωμί με μέλι από μια τυρόπιτα και να τρώνε εξίσου τα όσπρια με το κρέας. Ακόμα θα πρέπει να αποφεύγουμε την επιβράβευση του παιδιού για τις επιδόσεις του στο σχολείο ή αλλού με την προσφορά σοκολάτας, άλλων γλυκών ή με την έξοδο σε κάποιο ταχυφαγείο, με την κατανάλωση των "παιδικών μενού", που αυτά παρέχουν.

> Επειδή η παχυσαρκία δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της κακής διατροφής αλλά και της περιορισμένης άσκησης θα πρέπει να ωθήσουν τα παιδιά να γίνουν πιο δραστήρια. Αν και ο ελεύθερος χρόνος των παιδιών γίνεται όλο και λιγότερος, είναι σίγουρο ότι τουλάχιστον στα πρώτα χρόνια μπορεί να ασχοληθούν πιο συστηματικά με κάποια ήπια μορφή άσκησης. Τελευταία στοιχεία έχουν δείξει μεγάλη αύξηση των ωρών τηλεθέασης, που είναι συνδυασμός ακινησίας με σύγχρονη κατανάλωση σνακ, που είναι υψηλά σε θερμίδες, λίπος και αλάτι. Κλείστε την τηλεόραση και ασχοληθείτε περισσότερο με τα παιδιά..

> Μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει όμως και η Πολιτεία αφού ο έλεγχος στις καντίνες, η εφαρμογή των ειδικών μαθημάτων πάνω σε θέματα διατροφής, ο περιορισμός της διαφημιστικής καμπάνιας των αλυσίδων "έτοιμου φαγητού" καθώς και των επιβαρυντικών σνακ (γαριδάκια, σοκολάτες, μπισκότα, χυμοί και αναψυκτικά), ειδικά σε ώρες τηλεθέασης παιδικής ζώνης είναι λύσεις που θα συμβάλλουν με τα παραπάνω στη μείωση της παχυσαρκίας στις παιδικές ηλικίες. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ένα παχύσαρκο παιδί έχει 1/3 μεγαλύτερες πιθανότητες να γίνει παχύσαρκος ενήλικας και για αυτό θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη "μάστιγα" αυτή έγκαιρα και δυναμικά.

--
Posted By Vassileia to Το χαμομηλάκι at 2/24/2007 09:14:00 μμ

Σωματική κακοποίηση του παιδιού (μέρος 2ο)

Το Παιδί που Κακοποιείται
Μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά που κακοποιούνται, σε σχέση με τα αδέλφια τους ή με παιδιά που δεν κακοποιούνται, παρουσιάζουν κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά όπως:
- Πρόωρος τοκετός
- Ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη
- Κάποιο πρόβλημα υγείας ή αναπηρία
- Το φύλο παίζει ρόλο. Στη χώρα μας ο αριθμός των κακοποιημένων αγοριών είναι σχεδόν διπλάσιος από αυτόν των κοριτσιών. Η τάση των Ελλήνων γονέων (κυρίως μητέρων) να χτυπούν περισσότερο τα αγόρια απ? ότι τα κορίτσια, ή να έχουν υψηλότερες προσδοκίες από τα αγόρια (π.χ. να συνεχίσουν το όνομα της οικογένειας) έχουν προταθεί ως πιθανές εξηγήσεις για τη συχνότερη ΠΣΚ των αγοριών.

Πέρα από τον κίνδυνο θανάτου ή σοβαρής σωματικής βλάβης, η ΠΣΚ τραυματίζει τον ευάλωτο ψυχικό κόσμο του παιδιού και οδηγεί σε δυσκολίες που συνήθως το συνοδεύουν μέχρι την ενήλικη ζωή.

Οι επιπτώσεις εξαρτώνται από:
- Τη σοβαρότητα της κακοποίησης (π.χ. σοβαρότερες οι επιπτώσεις της βάναυσης ΠΣΚ, απ? ότι ΠΣΚ με ξύλο που αφήνει μελανιές).
- Την ηλικία του παιδιού (διαταρακτικότερες οι επιπτώσεις ΠΣΚ σε νεαρότερες ηλικίες).
- Την συχνότητα της ΠΣΚ (σοβαρότερες οι επιπτώσεις επανάληψης ΠΣΚ απ? ότι ενός επεισοδίου).

Κατά την βρεφική και πρώτη παιδική ηλικία, ως αποτέλεσμα του ψυχικού τραύματος της κακοποίησης και της διαταραγμένης δυαδικής σχέσης γονέα-παιδιού, το παιδί εκδηλώνει έντονο κλάμα ή εκρήξεις οργής που δεν κατευνάζονται εύκολα. Δυσκολεύεται εξαιρετικά να αντέξει τη ματαίωση και την καθυστέρηση στην ικανοποίηση των αναγκών του, ενώ δίνει την εικόνα απαιτητικού και ανυπόμονου παιδιού.

Κατά την παιδική και εφηβική ηλικία, το κακοποιημένο παιδί εκδηλώνει συναισθηματικές δυσκολίες, αντιδράσεις και συμπεριφορές όπως:
- Φοβισμένη και επιφυλακτική στάση απέναντι στους άλλους και απέναντι στο σωματικό άγγιγμα, κυρίως όταν βλέπει απότομες κινήσεις (π.χ. σήκωμα χεριού).
- Μια χαρακτηριστική έκφραση που έχει περιγραφθεί ως "παγωμένο βλέμμα", ιδιαίτερα μετά το βίαιο επεισόδιο.
- Έντονη ψυχοκινητική ανησυχία ή/και υπερκινητικότητα.
- Χαμηλή αυτοεκτίμηση, θλίψη, στεναχώρια ή απάθεια, απόσυρση (καταθλιπτικά συμπτώματα).
- Χαμηλή επίδοση στο σχολείο ως αποτέλεσμα του ψυχικού πόνου ή μαθησιακών δυσκολιών.
- Διαταραχές συμπεριφοράς. Ο έντονος θυμός και η επιθετικότητα που βιώνει το κακοποιημένο παιδί μπορεί να εκδηλώνονται ως: α) αντιδραστική ή επιθετική συμπεριφορά απέναντι σε συνομηλίκους ή μεγαλύτερους, β) καταστροφική συμπεριφορά στα παιχνίδια ή άλλα αντικείμενα ή γ) αυτο-επιθετική συμπεριφορά που μπορεί να κλιμακωθεί σε αυτο-ακρωτηριασμούς (χαράζει καρπούς, μπράτσο) και απόπειρες αυτοκτονίας. Σε άλλες πάλι περιπτώσεις -κυρίως στην εφηβεία- ο θυμός εκτονώνεται μέσω αντικοινωνικής συμπεριφοράς ("διαταραχή διαγωγής") που παραβιάζει τα όρια των ενηλίκων, τους ηθικούς κανόνες ή το νόμο.
- Στοιχεία ψευδοωριμότητας. Το παιδί δείχνει σοβαρό, λιγότερο αυθόρμητο και πιο προβληματισμένο από τους συνομηλίκους του. Μπορεί ακόμα να καταβάλλει υπερβολική προσπάθεια να γίνει αγαπητό, εκδηλώνοντας υποδειγματική ή πειθήνια συμπεριφορά, άριστη σχολική επίδοση ή τελειομανία. Η ψευδής αυτή εικόνα ωριμότητας συνδέεται με τη χαμηλή αυτοεκτίμηση του κακοποιημένου παιδιού, το φόβο απόρριψης ή επανάληψης της κακοποίησης, αλλά και τις αυξημένες ευθύνες του για τη φροντίδα του γονέα ("γονεοποιημένο" παιδί).
Σε περιπτώσεις σοβαρής κακοποίησης έχουν παρατηρηθεί και "ψυχωσικές" αντιδράσεις, όπου χάνεται ή περιορίζεται προσωρινά η επαφή του παιδιού με την πραγματικότητα και τους άλλους γύρω του.
Θεραπεία
Στις περιπτώσεις ΠΣΚ, η πιθανότητα να κακοποιηθεί εκ νέου το παιδί φτάνει στο 60%, αν δεν μεσολαβήσει θεραπευτική παρέμβαση των γονέων, ενώ ο κίνδυνος κακοποίησης αδελφών του θύματος φτάνει και το 70%. Γι? αυτό, χρειάζονται παρεμβάσεις που εστιάζονται στη φροντίδα και θεραπεία τόσο του θύματος, όσο και της οικογένειας του, αλλά και στην αποτροπή της επανάληψης της κακοποίησης.

Όταν υπάρχει υποψία ΠΣΚ χρειάζεται να:
- Ενημερώνονται οι αρμόδιες αρχές (εισαγγελέας, αστυνομία) και να εισάγεται το παιδί στο νοσοκομείο προκειμένου, κατ? αρχήν, να προστατευθεί η ζωή του και να αντιμετωπιστούν τα ιατρικά προβλήματα.
- Παρέχεται βοήθεια στο παιδί και στην οικογένεια από διεπιστημονική ομάδα ειδικών (παιδίατρος, κοινωνικός λειτουργός, ψυχολόγος και παιδοψυχίατρος) με:
- - Μεταφορά του παιδιού σε ασφαλές πλαίσιο διαμονής (μακριά από τους γονείς, για κάποιο τουλάχιστον διάστημα, αν κριθεί αναγκαίο).
- - Ψυχοδιαγνωστική εκτίμηση παιδιού και γονέων για την πιθανότητα ύπαρξης ψυχολογικών ή άλλων αναπτυξιακών (για το παιδί) δυσκολιών που χρειάζονται φροντίδα.
- - Συμβουλευτική στήριξη - ψυχοθεραπεία γονέων.
- - Ψυχοθεραπευτική βοήθεια παιδιού.

Διευθετούνται νομικά ζητήματα, όπως αφαίρεση (προσωρινή ή όχι) της επιμέλειας από τους γονείς, εάν ενδείκνυται, προκειμένου να είναι ασφαλές το παιδί. Αυτό χρειάζεται μέχρι οι γονείς (ει δυνατόν, μέσω ψυχο-εκπαιδευτικών και υποστηρικτικών προγραμμάτων) να καταστούν ικανότεροι να ανταποκριθούν σωστά στις υποχρεώσεις τους απέναντι στο παιδί. Σημαντικότερο όλων όμως είναι να αναπτυχθούν ενέργειες και προγράμματα που προλαμβάνουν την ΠΣΚ πριν την εκδήλωσή της. Αυτά, καλό είναι να πραγματοποιούνται από ποικίλους φορείς και σε πολλούς τομείς συγχρόνως, αφού η ΠΣΚ είναι αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης πολλών παραγόντων. Πιο συγκεκριμένα χρειάζονται:

Πρώτο Eπίπεδο Πρόληψης:
Ανάπτυξη κοινωνικής πολιτικής που ενισχύει τις οικογένειες χαμηλού εισοδήματος τόσο με προγράμματα γενικά (π.χ. μείωση ανεργίας, οικονομική ενίσχυση στους χαμηλόμισθους γονείς), όσο και με παροχή ειδικότερων υπηρεσιών (π.χ. δημόσιοι βρεφονηπιακοί σταθμοί, κοινοτικά κέντρα συμβουλευτικής και στήριξης).

Προγράμματα κοινωνικής ευαισθητοποίησης για την τροποποίηση στάσεων και αντιλήψεων που ενθαρρύνουν την ΠΣΚ (π.χ. αποδοχή σωματικής τιμωρίας, το απαραβίαστο των ενδο-οικογενειακών υποθέσεων, ακόμα και όταν ένα παιδί κινδυνεύει).
Προγράμματα οικογενειακού προγραμματισμού για πρόληψη ανεπιθύμητων εγκυμοσύνων που οδηγούν σε ανεπιθύμητα παιδιά με κίνδυνο ΠΣΚ.

Ψυχο-εκπαιδευτικά προγράμματα ανάπτυξης γονεϊκών ικανοτήτων για μελλοντικούς ή νέους γονείς ή και νέους, φοιτητές ή μαθητές λυκείων.

Εντοπισμός γονέων/οικογενειών "υψηλού κινδύνου" για ΠΣΚ - ακόμα και πριν τη γέννηση του παιδιού - και παραπομπή σε προγράμματα ψυχολογικής στήριξης και ανάπτυξης γονεϊκών ικανοτήτων.

Δεύτερο Eπίπεδο Πρόληψης:
Ευαισθητοποίηση των επαγγελματιών που ασχολούνται με παιδιά (εκπαιδευτικοί, παιδίατροι, κ.α.) στην έγκαιρη αναγνώριση και παραπομπή για βοήθεια των παιδιών και οικογενειών "υψηλού κινδύνου".
Τροποποίηση της υπάρχουσας νομοθεσίας προκειμένου: α) να ενισχυθεί η υποχρεωτική αναφορά περιστατικών κακοποίησης στις αρχές και β) να επιλύονται οι υποθέσεις κακοποίησης και γονεϊκής επιμέλειας έγκαιρα από αρμόδιο οικογενειακό δικαστήριο.
Ανάπτυξη κατάλληλων εναλλακτικών δομών φιλοξενίας του παιδιού όταν απομακρύνεται από τους βίαιους γονείς (π.χ. θετές οικογένειες, στέγες νέων, κατάλληλα θεραπευτικά κέντρα/κοινότητες, κλπ.)

Σ. Π. Διαρεμέ

Ι. Τσιάντης

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1) Αγάθωνος-Γεωργοπούλου Ε. (Επ.), "Οδηγός για την Αναγνώριση και την Αντιμετώπιση της Κακοποίησης και της Παραμέλησης του Παιδιού". Ινστιτούτο Υγείας Παιδιού. Αθήνα, 1998.
2) Αγάθωνος-Γεωργοπούλου Ε.(Επ.), «Κακοποίηση - Παραμέληση Παιδιών". Ινστιτούτο Υγείας Παιδιού. Αθήνα, 1987. Η.
3) Agathonos-Georgopoulou, "Child Maltreatment in Greece": A Review of Research. Child Abuse Review, Vol. 6: 257-271. 1997.
4) Finkelhor D.& Korbin J., "Child Abuse as an International Issue". Child Abuse & Neglect, Vol.12: 3-23. 1988.
5) Korbin J., ?Child Abuse and Neglect: Cross-Cultural Perspectives. University of California Press. Berkeley, CA, 1981.
6) Τσιάντης Γ., «Ψυχική Υγεία του Παιδιού και της Οικογένειας, Τεύχος Β΄. Εκδ. Καστανιώτης. Αθήνα, 2000.

--
Posted By hamomilaki ♀ to Το χαμομηλάκι at 2/27/2007 01:35:00 μμ