ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ (μέρος 4)

Δαρμός και Εγκεφαλική Ανάπτυξη
Στην πρώιμη παιδική ηλικία, ο εγκέφαλος αναπτύσσεται ταχύτερα από οποιοδήποτε άλλο όργανο στο σώμα. Στην ηλικία των 5, ο εγκέφαλος πλησιάζει περίπου το 90% του ενήλικου βάρους του, και στα 7, έχει ωριμάσει πλήρως. Αυτό κάνει την παιδική ηλικία μία πολύ ευαίσθητη και κρίσιμη περίοδο για την εγκεφαλική ανάπτυξη.
Το σχετικό με τον πόνο και το φόβο στρες που προκαλείται από το δαρμό μπορεί να επιδράσει αρνητικά στην ανάπτυξη και λειτουργία του παιδικού εγκεφάλου. Είναι ακριβώς κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου της μεγάλης πλαστικότητας και του τρωτού του εγκεφάλου, που πολλά παιδιά υπόκεινται σε σωματική τιμωρία. Η επίπτωση μπορεί να είναι ο εκτροχιασμός της φυσιολογικής, υγιούς εγκεφαλικής ωρίμανσης με αποτέλεσμα τις μη αναστρέψιμες ανωμαλίες για την υπόλοιπη ζωή.

Σύμφωνα με τον ερευνητή Dr. Martin Teicher του McLean Hospital, Belmont, Massachusetts, «Γνωρίζουμε ότι ένα ζώο που εκτίθεται σε στρες και παραμέληση στην πρώιμη παιδική ηλικία αναπτύσσει έναν νευρώδη εγκέφαλο για να βιώνει φόβο, άγχος και στρες. Νομίζουμε ότι το ίδιο ισχύει και για τους ανθρώπους,» ( "Child Abuse Changes the Developing Brain," Yahoo! News, Dec. 29, 2000).

Στο άρθρο του Teicher, "The Neurobiology of Child Abuse," Scientific American, March 2002, έγραψε, «Νέες μελέτες εγκεφαλικής απεικόνισης και άλλα πειράματα έχουν δείξει ότι η παιδική κακοποίηση μπορεί να προκαλέσει μόνιμη βλάβη στη νευρωνική δομή και λειτουργία του ίδιου του αναπτυσσόμενου εγκεφάλου. Αυτό το σκληρό αποτέλεσμα προτείνει, ότι πρέπει να καταβληθεί πολύ περισσότερη προσπάθεια, για να προληφθεί η παιδική κακοποίηση και παραμέληση πριν προκαλέσει αμετάκλητη βλάβη σε χιλιάδες νεαρά θύματα (σελ.70)…Η κοινωνία θερίζει αυτό που σπέρνει με τον τρόπο που ανατρέφει τα παιδιά (σελ.75).»Κανένας υπεύθυνος γονέας δεν θα διακινδυνεύσει σκόπιμα την κανονική εγκεφαλική ανάπτυξη του παιδιού του, ωστόσο αυτό ακριβώς κάνουν άθελά τους αυτοί που δέρνουν.

ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ
«Κάθε μορφή σωματικής τιμωρίας ή 'δαρμού' είναι μία βίαιη επίθεση στην ακεραιότητα μίας άλλης ανθρώπινης ύπαρξης. Η επίπτωση παραμένει για πάντα στο θύμα και γίνεται ένα αντιπαθές κομμάτι της προσωπικότητάς του-της –μία βαριά ματαίωση που καταλήγει σε μία εχθρότητα η οποία θα αναζητά έκφραση στη μετέπειτα ζωή σε βίαιες πράξεις εναντίον άλλων. Όσο νωρίτερα αντιληφθούμε ότι η αγάπη και η ευγένεια είναι τα μοναδικά μέσα για την επιθυμητή από τα παιδιά συμπεριφορά, τόσο καλύτερα. Ιδιαίτερα το παιδί, μαθαίνει να γίνεται το είδος ανθρώπου το οποίο έχει βιώσει. Αυτό πρέπει να κατανοηθεί πλήρως από όλους τους φροντιστές.» Ashley Montagu, Anthropologist

«Η σωματική τιμωρία των παιδιών στην πραγματικότητα παρεμβαίνει στη διαδικασία της μάθησης και στην ευνοϊκή ανάπτυξη κοινωνικά υπεύθυνων ενηλίκων. Αισθανόμαστε ότι είναι σημαντικό για τους εργαζόμενους δημόσιας υγείας, δασκάλους, και άλλους σχετικούς με τη συναισθηματική και σωματική υγεία παιδιών και νέων να υποστηρίξουν την υιοθέτηση εναλλακτικών μεθόδων για την επίτευξη του αυτοελέγχου 8
και της υπεύθυνης συμπεριφοράς σε παιδιά και εφήβους.» Dr. Daniel F. Whiteside, Assistant Surgeon General, Department of Health & Human Services (Administration of President Ronald Reagan)

« Τα μέτρα τιμωρίας είτε εφαρμοσμένα από την αστυνομία, τους δασκάλους, συζύγους ή γονείς έχουν γνωστές βέβαιες επιπτώσεις: (1)απόδραση-η εκπαίδευση έχει το δικό της όνομα για αυτή:σκασιαρχείο, (2)αντεπίθεση-βανδαλισμός στα σχολεία και επιθέσεις στους δασκάλους, (3)απάθεια-μία αποχώρηση με σκυθρωπή απραξία. Όσο πιο βίαιη η τιμωρία, τόσο πιο σοβαρά τα παράγωγα.» B. F. Skinner, Ph.D., author, Professor of Psychology, Harvard

«Η σωματική τιμωρία διδάσκει στα παιδιά να αποδέχονται και να ανέχονται την επίθεση. Πάντα εμφανίζεται διακριτικά στις ρίζες της εφηβικής και ενήλικης επιθετικότητας, ιδιαίτερα σε εκείνες τις εκδηλώσεις που παίρνουν μία αντικοινωνική μορφή όπως η παραβατικότητα και η εγκληματικότητα.» Philip Greven, Professor of History, Rutgers University

« Υπήρξα πάντα υποστηρικτής της πλήρους κατάργησης της σωματικής τιμωρίας και πιστεύω ότι η σχέση της με την πορνογραφία η οποία είναι τόσο ανατολικής προέλευσης έχει τις ρίζες της στην παράδοσή μας να δέρνουμε τα παιδιά.» Gordon Moyes, D. D., Pastor, Uniting Church, Superintendent of the Wesley Central Mission, Sydney, Australia

«Η 'θρησκευτική διαφωνία'- κράχτης για την υποστήριξη της σωματικής τιμωρίας στηρίχτηκε πάνω σε λίγα μεμονωμένα άρθρα από το Βιβλίο των Παροιμιών. Χρησιμοποιώντας το ίδιο είδος επιλεκτικής ανάγνωσης, μπορεί κάποιος με την ίδια ευκολία να αναφέρει τη Βίβλο ως αυθεντία της πρακτικής της δουλείας, της αυστηρής καταστολής γυναικών, πολυγαμίας, αιμομιξίας και βρεφοκτονίας. Μου φαίνεται πως η κτηνώδης και εκδικητική πρακτική της σωματικής τιμωρίας δεν μπορεί να συμβιβαστεί με τα μεγαλύτερα θέματα της Καινής Διαθήκης όπου διδάσκεται η αγάπη και η συγχώρεση και ο σεβασμός στην παιδική ομορφιά και αξιοπρέπεια, και όπου η βία και η ανταπόδοση ως τρόποι επίλυσης ανθρώπινων συγκρούσεων υπερ-απορρίπτονται .» Thomas E. Sagendorf, United Methodist Pastor, Toledo, Ohio

«Η ανάπτυξη του αυτο-ελέγχου, τον οποίο αποκαλούμε συνείδηση, προκύπτει από την κατάλληλη αλληλεπίδραση των παιδιών με τους φροντιστές τους. Η παιδική εμπειρία αγάπης και σεβασμού ευνοεί την ανάπτυξη της συνείδησης, ενώ η εμπειρία φόβου ή πόνου εμποδίζει αυτή την ανάπτυξη. Πρέπει να δοθεί ένα τέλος στη σωματική τιμωρία αν η κοινωνία μας πρόκειται να γίνει μία η οποία θα κυβερνάται από τη συνείδηση και τον αυτο-έλεγχο παρά από τα αντίθετά τους.» H. Patrick Stern, M.D., Asst. Prof. of Pediatrics, Psychiatry and Behavioral Pediatrics, University of Arkansas for Medical Sciences.

«Η επιβολή πόνου και ταλαιπωρίας, όσο μικρή και να είναι, δεν είναι η επιθυμητή μέθοδος επικοινωνίας με τα παιδιά.» American Medical Association, House of Delegates, 1985

«Η δουλική πειθαρχία δημιουργεί δουλικό χαρακτήρα Τα χτυπήματα, και όλα τα άλλα είδη δουλικών και σωματικών τιμωριών, δεν ταιριάζουν ως τρόπος πειθαρχίας στην εκπαίδευση εκείνων που θα γίνονταν σοφοί, καλοί, και άδολοι άνθρωποι.» John Locke, 1632-1704, "Some Thoughts Concerning Education," 1692

«Μη μαλώνετε βιαστικά το μαθητή, διότι θα αμβλύνετε το πνεύμα του και θα αποθαρρύνετε την επιμέλειά του, αλλά να τον νουθετείτε ευγενικά, και με αυτό τον τρόπο θα γίνει πρόθυμος να διορθωθεί και χαρούμενος να συνεχίσει με αγάπη και ελπίδα για μάθηση…Αφήστε το δάσκαλο να πει, 'Εδώ τα πας καλά.' Διότι σας διαβεβαιώνω ότι δεν υπάρχει καλύτερη ακονόπετρα να ακονίσει ένα καλό πνεύμα και να ενθαρρύνει την αγάπη για τη μάθηση από τον έπαινό του…Κατά τη γνώμη μου, η αγάπη είναι πιο αρμοστή από το φόβο, η ευγένεια καλύτερη από το χτύπημα, για να ανατραφεί σωστά ένα παιδί με μάθηση.» Roger Ascham, (Tutor to Queen Elizabeth I), The Schoolmaster, England, published circa 1568

«Τα παιδιά πρέπει να οδηγούνται σε έντιμες πρακτικές με τις έννοιες της ενθάρρυνσης και της αιτιολόγησης, και σίγουρα όχι με χτυπήματα και αρρωστημένη μεταχείριση.» Plutarch, circa 46-120 A.D., "The Education of Children," Vol. I, Moralia, Ancient Greece

«Είναι μία απεχθής και δουλική πρακτική…Όταν δέρνονται τα παιδιά, ο πόνος και ο φόβος επιφέρουν συχνά το αποτέλεσμα το οποίο δεν είναι ευχάριστο για να το πουν και το οποίο μετέπειτα τείνει να είναι πηγή ντροπής, ντροπή η οποία παραλύει και καταπιέζει το μυαλό και οδηγεί το παιδί να αποφεύγει το φως της ημέρας και να σιχαίνεται το φως…Δε θα δώσω άλλο χρόνο σ'αυτό το θέμα. Γνωρίζουμε ήδη αρκετά γι'αυτό.» Quintilian, circa 35-95 A.D., Institutes of Oratory, Ancient Rome

--
Posted By hamomilaki ♀ to Το χαμομηλάκι at 3/05/2007 12:33:00 μμ