Δεν είμαι αλήτης, ούτε χαραμοφάης. Είμαι μόνος. Διψάω για την εκτίμησή σας. Απέτυχα και πάλι στις εξετάσεις. Μη με εγκαταλείψετε τώρα.
Πατέρα μου, άκουσέ με.
Την πρώτη φορά μου είπες να φύγω από το σπίτι επειδή σε απογοήτευσα. Δεν είχα που να πάω. Κλείστηκα στο δωμάτιό μου και έμεινα μόνος.
Πατέρα, γνωρίζω ότι έχεις πετύχει πολλά και με κόπο, μόνος σου. Ότι εγώ τα έχω όλα. Μου το έχεις πει τόσες φορές. Το άκουγα σαν απειλή, σαν υποτίμηση. Τα έχω όλα, πατέρα. Δεν μπορώ να αποδώσω στις εξετάσεις. Έχω άγχος.
Πατέρα, μητέρα, όταν καυγαδίζετε για μένα, έχω ενοχές. Βροντάς την πόρτα και φεύγεις και μένω άγρυπνος από φόβο μήπως δεν ξαναγυρίσεις.
Δεν είμαι ο γιος που προσδοκούσες φαίνεται, αλλά είμαι το παιδί σου.
Ξέρω ότι είστε πολυάσχολοι, αλλά είμαι η πρώτη σας προτεραιότητα.
Πατέρα, μητέρα, ντρέπομαι.
Τι θα πείτε τώρα στη θεία, στους συγγενείς όλους και στους περίεργους φίλους που θα ρωτούν πώς τα πήγα;
Δυο πράγματα μπορείτε να πείτε.
Ή ότι δεν έχετε παιδί ή ότι το παιδί σας είναι γερό και θα προσπαθήσει κάτι άλλο να κάνει. Θα προσπαθήσει πολύ.
ΔΙΑΛΕΞΤΕ
Πατέρα, δεν μπορώ μόνος μου, αλλά και δεν μπορώ να γυρίσω. Φοβάμαι το βλέμμα σου.
Ξέρεις πού θα με βρεις. Ο εγωισμός και ο φόβος μου δε με αφήνουν να επιστρέψω.
Έλα σύντομα, πατέρα, φοβάμαι, σε έχω ανάγκη.
Πατέρα, μητέρα, θα τρομάζατε αν μπορούσατε να διαβάσετε τις σκέψεις της μοναξιάς μου.
Σας αγαπάω, πάντοτε σας αγαπούσα.
Είναι δύσκολοι οι καιροί, πατέρα, για τα παιδιά.
http://hamomilaki.blogspot.com/2008/05/blog-post_28.html
--
Ανάρτηση Από τον/την Vassileia στο Το χαμομηλάκι τη 5/28/2008 08:56:00 μμ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου