Το παιδικό χεράκι που υψώνεται,
αναζητώντας το δικό μας,
η πληγωμένη παιδική καρδιά,
τα ψελλίσματα και τα ακαθόριστα λογάκια,
ο στριμωγμένος φόβος
στις σκοτεινές γωνιές της άδικης τιμωρίας.
Άξιον Αγάπης
το δάκρυ σε γελαστά ματάκια,
το χεράκι που διπλώνει
τα χρυσόχαρτα της κοντοήμερης θύμησής
και τα απιθώνει στο συρτάρι της καρδιάς του,
πλάι στα χρώματα
και τις ξυλομπογιές των ονείρων του,
για να μείνουν εκεί, για πάντα,
ενθυμήματα Αγάπης…
Άξιον Αγάπης
το ορφανεμένο παιδάκι
που γυρεύει αγκαλιά να ακουμπήσει,
το εργατάκι που σπουδάζει
στους δρόμους την απανθρωπιά μας,
που ανιχνεύει ώρα την ώρα
το βιαστικό μας προσπέρασμα
έχοντας καταχωνιασμένη
μα σε επιφυλακή ακοίμητη
την άσβεστη ελπίδα του….
Άξιον Αγάπης
το πλατύ παιδικό χαμόγελο,
κουβαλητής της ανθοφόρας Άνοιξης,
δώρο – αντίδωρο
στο δικό μας-μίζερα ανέξοδο-,
τυχαίο ή αμήχανο
γεμάτο οίκτο, υπομειδίαμα....
Oι κραυγές παιδιών κακοποιημένων,
οι δαγκάνες του πόνου
στα τρυφερά τους μέλη,
ο απίστευτος πόνος της προδοσίας,
τα παραπονεμένα «γιατί;;;» της αδικίας,
που ποτέ και από κανέναν
δε θα απαντηθούν.
Άξιον Αγάπης
οι αγκαλιές που σφίγγουν
αρκουδάκια και κούκλες πάνινες,
σωσίβια και καταφύγια ζωής,
μιας και λύκοι-υπάνθρωποι
κλάδεψαν βίαια
κάθε άλλη τους χαρά....
Tα μαύρα από πείνα ματάκια
που «χορταίνουν» από τα πιάτα
που δεν φροντίσαμε να γεμίσουμε,
οι ψυχούλες που είναι πρόθυμες
να συγχωρήσουν
κάθε μας σε βάρος τους αμάρτημα,
έγκλημα ή απάνθρωπη αδιαφορία.
Άξιον Αγάπης
κάθε παιδί – Χαμομηλάκι
όπου γης,
όποιας φυλής,
όποιας πατρίδας.
αφιερωμένο στη Μαριαλένα που ...μας χάρισε τον τίτλο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου