Αφιέρωμα στις Πανελλαδικές εξετάσεις (2)

Τα παιδιά μας δίνουν το δικό τους αγώνα. Τον πρώτο αγώνα στη ζωή τους, μέσα στην κρίσιμη ηλικία της εφηβείας τους.
Είναι πιθανόν τις τελευταίες εβδομάδες, και κυρίως αυτές τις μέρες, να διαπιστώνουμε ότι είναι εξαιρετικά ευερέθιστα, "δε σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους". Είναι απόλυτα φυσιολογικό, ας μην μας τρομάζει.

Ερωτήσεις του τύπου: πόσες φορές έχεις κάνει τις επαναλήψεις σου; Έχεις καλύψει τα κενά σου; τα αγχώνουν αφάνταστα, όσο και η προσφιλής στους γονείς φράση: "δίνουμε εξετάσεις". Η πλειοψηφία των παιδιών μας άσχημα αντιδρά στη φράση αυτή και το φορτίο που επωμίζονται, ως συνέπειά της, είναι δυσβάστακτο, επειδή σε περίπτωση αποτυχίας εξυπακούεται ότι όλη η οικογένεια θα "αποτύχει, θα λυπηθεί υπερβολικά, θα χάσει την υπόληψή της..." και άλλα παρόμοια, επιεικώς απαράδεκτα.

Τα παιδιά δίνουν τη μάχη τους. Όλα τα παιδιά. Και οι "άριστοι" μαθητές και οι μισοδιαβασμένοι. Τη δική τους μάχη. Εμείς όλοι οι αγαπημένοι οικείοι τους, διακριτικά τα στηρίζουμε και τα ενθαρρύνουμε.
Την αγωνία των υποψηφίων οι εκπαιδευτικοί την εισπράττουν καθημερινά, στη διάρκεια όλης της χρονιάς. Τα παιδιά μας στην τελευταία Τάξη του Λυκείου, δεν είναι ανέμελα. Ένας έμπειρος δάσκαλος διακρίνει τη λαχτάρα για ένα καλό αποτέλεσμα μέσα στα σχόλια, τις ερωτήσεις, τον τόνο της φωνής, τις κινήσεις και του πλέον "αδιάφορου" μαθητή, αφού και αυτός, θέλει δε θέλει, μπαίνει στο κλίμα των Εξετάσεων.
Ναι, είναι σημαντικές οι εξετάσεις αυτές για τα παιδιά.Σημαντικές ως αρχή για ένα νέο ξεκίνημα, που μπορεί όμως να επιτευχθεί και μέσα από άλλες διαδικασίες και επιλογές.
Δεν είναι το άπαν.
Ψυχραιμία, λοιπόν.
Ψυχραιμία.

--
Ανακοινώθηκε Από τον/τη Vassileia στο Το χαμομηλάκι - Save our Children τη 5/16/2007 02:48:00 μμ