Μεγάλη Παρασκευή: Παγκόσμια ημέρα αποξένωσης

Και πάλιν είπε διψώ

Πλάστηκε ο άνθρωπος για τον Παράδεισο.

Η κορωνίδα της δημιουργίας είχε την ευκαιρία να κυβερνά, να τακτοποιεί και να απολαμβάνει τη Δημιουργία.

Από τη στιγμή που ελεύθερα αποφάσισε για το δικό του θέλω, έχασε τον εαυτό του και απομακρύνθηκε από την Κοινωνία της Αγάπης.

Αυτό το ΘΕΛΩ, το αποφάσισε με πλήρη συνείδηση, με ελεύθερη βούληση.

Θέλω εγώ, είπε ο υπερφίαλος άνθρωπος, διψασμένος για πλούτη και δόξα.

Προέταξε το ΕΓΩ του. Ο εγωισμός, η άρνηση της αγάπης, κυριάρχησε.

Άρχισε να αποθηκεύει τα υπάρχοντά του, έπεσε στην πλεονεξία.

Συσσώρευσε τα αγαθά του και έχασε τον εαυτό του.

Τον εαυτό του και τον συνάνθρωπο.

Αμάρτησε, αστόχησε, έγινε ξένος.

Κλεισμένος στο αποξενωμένο ΕΓΩ του, ζει στη δική του κόλαση, την Κόλαση της ΜΟΝΑΞΙΑΣ του.

 

Και ήρθε Εκείνος.

Ήπλωσεν τας παλάμας και ΗΝΩΣΕΝ τα διεστώτα.

Άνοιξε πάλιν, μπροστά στον αποξενωμένο άνθρωπο την ευθείαν ΟΔΟΝ της Κοινωνίας της Αγάπης.

Ο δρόμος της Αγάπης, της προσφοράς, είναι ο δρόμος που από την Κόλαση της αποξένωσης οδηγεί στον Παράδεισο της Κοινωνίας, της επικοινωνίας.

Ο δρόμος πλέον είναι ανοιχτός για όλους τους ανθρώπους, αρκεί να το θελήσουν.

--
Ανάρτηση Από τον/την hamomilaki ♂ στο Το χαμομηλάκι τη 4/24/2008 11:29:00 μμ

Ιησούν ή Βαρραβά?

Διαχρονικό δίλλημα.
Ιησούν ή Βαραββά?
Αλήθεια ή ψέμα?
Έρωτας η σύμβαση έργου?
"Θέλω" ή "πρέπει"?
Ζωή ή καναπές?
Απαντημένο αυτό το δίλλλημα ποτέ δε θα είναι.
Ο λόγος απλός:
Ο αιώνιος πόλεμος ψυχής και χώματος!
Πόσοι απο μας ξέρουμε και αναγνωρίζουμε τη ψυχή μας σαν αυτό που κινεί τη ζωή μας?
Πόσοι απο μας ξέρουμε οτι χωρίς αυτήν δεν υπάρχουμε?
Οτι, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, πεθαίνουμε κάθε μέρα μαζί με τα επιτόκιά μας, τα jumbo μας, το δελτίο των οκτώ?
Ξημερώνει και βραδυάζει κάθε μέρα κάνοντας τα ίδια και τα ίδια.
Δηλωμένα ολα!
Προδιαγεγραμμένα όλα.
Εμείς,
τα παιδιά μας,
η ζωή μας!
Η ευτυχία είναι αλλού!
Είναι κάθε μέρα να σηκώνεσαι μ' ενα χαμόγελο σ' αυτούς που είναι μέσα στο σπίτι σου.
μ' ενα χαμόγελο σ' αυτούς που έρχεσαι σε επαφή.
μ' ενα χαμόγελο πάνω απ' όλα στον εαυτό σου!
Κάνε το και θα με θυμηθείς.
Θα νοιώσεις καλλίτερα.
κι αν έρθεις ή σε βάλουν στο δίλλημα "Ιησούν ή Βαρραβά", διάλλεξε το πρώτο.
Το ξέρω!
Είναι το δυσκολότερο.
Είναι δύσκολο το μονοπάτι της αγάπης.
Έχει ανηφόρα!
Μόνο που σα φτάσεις στη κορφή, θα 'χεις κατακτήσει κατι παραπάνω απ' όλες τις κατακτήσεις αυτού του κόσμου:
Θα 'χεις κατακτήσει τη ψυχή σου!
Θα 'χεις κατακτήσει τον ίδιο σου τον εαυτό!
Θα 'χεις κατακτήσει τον ίδιο το Χριστό. Δηλαδή εσένα!



Όλη η ζωή είναι υπόθεσις χαμόγελο
Είναι ένα γεια σου σ' έναν άγνωστο στον δρόμο
Να σπλαχνιστείς τον κουρασμένο ταχυδρόμο
Ένα νεράκι να προσφέρεις με χαμόγελο
Και δεν θα νοιώθει το φορτίο του στον ώμο

Να πεις – στον πόλεμο δεν πάω
Αλλά με χαμόγελο
Να πεις σε κάποιον – χτύπα με
Αλλά δεν σε χτυπάω
Να πεις σ'αυτόν που σε μισεί – μίσησέ με εσύ
Αλλά εγώ πολύ πολύ σε αγαπάω

Όλη η ζωή είναι υπόθεσις χαμόγελο
Είναι ένα γεια σου σ' ένα άγνωστο στον δρόμο
Να σπλαχνιστείς τον κουρασμένο ταξιδιώτη
Να τον ρωτήσεις – τι συμβαίνει με χαμόγελο
Να δεις τι εύκολοι κι απλοί που 'ν' οι ανθρώποι

Να ημερέψεις την ζωή που αγριεύτηκε
Να δεις που όλοι και κανένας μας δεν φταίει
Αν πεις σε κάποιον στην ουρά
πάρ'την δική μου τη σειρά
Να δεις που όλοι τους θα πάνε τελευταίοι

Εύκολη θα'ναι η ζωή μ΄ένα χαμόγελο
Μια καλημέρα στον ανήξερο διαβάτη
Είμαστε όλοι μας φτωχοί
Γυμνοί γεννιόμαστε γυμνοί
Και δεν υπάρχει άλλο ρούχο απ' την αγάπη

(Στίχοι: Σώτια Τσώτου)

--
Ανάρτηση Από τον/την ΚΡΑΝΙΩΤΗΣ Γ. στο Το χαμομηλάκι τη 4/22/2008 02:48:00 μμ

Απλά μαθήματα Πολιτικού Ήθους

ΛΥΣΙΑ ΚΑΤΑ ΑΛΚΙΒΙΑΔΟΥ ΛΙΠΟΤΑΞΙΟΥ (12-13)


Ο Αλκιβιάδης, γιος του ομώνυμου γνωστού πολιτικού και της Ιππαρέτης, κατηγορείται ότι, ενώ κατατάχθηκε το 395/4 π.Χ. για να πολεμήσει ως οπλίτης στην Αλίαρτο της Βοιωτίας, λόγω της δειλίας του μεταπήδησε στο σώμα των ιππέων, μολονότι αυτό απαγορευόταν για κάποιον που δεν είχε προηγουμένως δοκιμαστεί ενώπιον της Βουλής.
Ο ΛΥΣΙΑΣ ως δημόσιος κατήγορος, δηλώνει την πρόθεσή του να επιτύχει την τιμωρία του κατηγορουμένου.

1. Ελεύθερη απόδοση
Πιστεύω, κύριοι δικαστές, ότι οι καταδικαστικές σας αποφάσεις δεν αποσκοπούν μόνον στην τιμωρία των ενόχων αλλά έχουν σκοπό να κάνουν σωφρονέστερους και τους άλλους που παρανομούν, ή έχουν την πρόθεση να παρανομήσουν.
Στην περίπτωση που τιμωρείτε ασήμαντους μόνον ανθρώπους κανένας από τους υπόλοιπους πολίτες δεν πρόκειται να παραδειγματιστεί, εφόσον κανένας δεν πρόκειται να πληροφορηθεί τις καταδικαστικές σας αποφάσεις. Εάν όμως τιμωρείτε τους διάσημους ενόχους, θα γίνει γνωστό σε όλους, με αποτέλεσμα αυτό να λειτουργήσει ως παράδειγμα και η κοινωνία να βελτιωθεί. Εάν λοιπόν καταδικάσετε τον Αλκιβιάδη, δεν θα το μάθουν μόνον οι συμπολίτες μας αλλά και οι σύμμαχοι και οι εχθροί μας θα το πληροφορηθούν και όλοι θα θεωρήσουν πως η πόλη μας αξίζει πολύ περισσότερο απ' όσο φαντάζονται, αφού θα διαπιστώσουν ότι σας εξοργίζουν τα τέτοιου είδους ατοπήματα και δεν απαλλάσσετε τους ριψάσπιδες, όσο ψηλά και αν βρίσκονται.

2. Αρχαίο κείμενο
[12] καὶ μὲν δή, ὦ ἄνδρες δικασταί, ἡγοῦμαι δικάζειν ὑμᾶς οὐ μόνον τῶν ἐξαμαρτανόντων ἕνεκα, ἀλλ' ἵνα καὶ τοὺς ἄλλους τῶν ἀκοσμούντων σωφρονεστέρους ποιῆτε. ἐὰν μὲν τοίνυν τοὺς ἀγνῶτας κολάζητε, οὐδεὶς ἔσται τῶν ἄλλων βελτίων· οὐδεὶς γὰρ εἴσεται τὰ ὑφ' ὑμῶν καταψηφισθέντα· ἐὰν δὲ τοὺς ἐπιφανεστάτους τῶν ἐξαμαρτανόντων τιμωρῆσθε, πάντες πεύσονται, ὥστε τούτῳ παραδείγματι χρώμενοι βελτίους ἔσονται οἱ πολῖται. [13] ἐὰν τοίνυν τούτου καταψηφίσησθε, οὐ μόνον οἱ ἐν τῇ πόλει εἴσονται, ἀλλὰ καὶ οἱ σύμμαχοι αἰσθήσονται καὶ οἱ πολέμιοι πεύσονται, καὶ ἡγήσονται πολὺ πλείονος ἀξίαν εἶναι τὴν πόλιν, ἐὰν ὁρῶσιν ἐπὶ τοῖς τοιούτοις τῶν ἁμαρτημάτων μάλισθ' ὑμᾶς ὀργιζομένους καὶ μηδεμιᾶς συγγνώμης τοὺς ἀκοσμοῦντας ἐν τῷ πολέμῳ τυγχάνοντας.

3. Μετάφραση Σ. Τζουμελέας. [1939] χ.χ. Λυσίας. Λόγοι. Μετάφραση, σχόλια. Ι–ΙΙ. Αθήνα: Ζαχαρόπουλος.

Και βέβαια, κύριοι δικασταί, φρονώ ότι σεις δικάζετε όχι μόνον διά να τιμωρήτε τους περιπίπτοντας εις σφάλματα, αλλά διά να κάμνετε κοσμιωτέρους και τους άλλους εγκληματούντας. Εάν λοιπόν τιμωρείτε τους ασήμους, κανείς από τους άλλους δεν θα γίνη καλύτερος από ό,τι είναι· διότι ουδείς θα μάθη την υφ' υμών καταδίκην ανθρώπων ασήμων· εάν δε τιμωρήτε τους επιφανεστάτους από τους περιπίπτοντας εις σφάλματα, όλοι θα πληροφορηθούν την υφ' υμών καταδίκην, ώστε έχοντες ως παράδειγμα την των επιφανών τιμωρίαν, θα είναι εις το μέλλον καλύτεροι, οι πολίται. Εάν λοιπόν καταδικάσετε τούτον, όχι μόνον οι εν τη πόλει κατοικούντες θα λάβουν γνώσιν της καταδίκης, αλλά και οι σύμμαχοι θα το μάθουν, και οι εχθροί θα το πληροφορηθούν, και θα νομίσουν ότι η πόλις μας αξίζει πολύ, εάν βλέπουν ότι σεις οργίζεσθε πολύ εναντίον των διαπραττόντων τοιαύτα σφάλματα και ότι ουδόλως συγχωρείτε τους εν τω πολέμω παραβαίνοντας τους νόμους.

----------------------------------------------------

Η ανάγκη τήρησης των νόμων και επιβολής των ποινών.

Η τιμωρία των επιφανών ενόχων

φρονηματίζει τους πολίτες

και εξυψώνει το γόητρο της Πολιτείας.

Στοιχεία: Πύλη, http://www.greek-language.gr/greekLang/index.html

--
Ανάρτηση Από τον/την Melissa στο Το χαμομηλάκι τη 4/05/2008 05:45:00 μμ